Zondag 27 Juni 2004 at 5:04 pm
Donderdag ben ik naar Dolf Jansen in Dilligentia in Den Haag geweest. Ik kon kaartjes overnemen, nodigde iemand uit en die was direct bereid ze me te geven voor mijn verjaardag.
Geparkeerd in de zelfde garage als begin van de maand. Goed opletten om optijd terug te zijn.
We waren mooi op tijd, nog een bak koffie genomen en dan de zaal in. Rij 2 is best vooraan eigenlijk.
De show heet "Jansen praat". Met een band op de achtergrond. Een leuk interactief programma. Dolf maakt je aan het lachen, vraagt om een reactie van de zaal. Maakt je nog even belachelijk, maakt het vervolgens weer goed en laat in een kritische noot vervolgens zijn visie op de wereld zien. Knap gedaan Dolf. Mooie teksten van de nummers die gezongen worden. Goede band ook.
Aan het einde van show zat ik nog steeds met de vraag over waarheid of wat de waarheid zou kunnen zijn. Jansen praat stemt tot nadenken.
Woensdag 23 Juni 2004 at 7:02 pm
Ik ben vandaag jarig. En op je verjaardag krijg je cadeautjes.
Afgelopen zaterdag was het al feest en heb ik al veel cadeautjes ontvangen. Maar
vandaag ben ik pas echt jarig. Dus werd ik vanmorgen wakker gebeld door
de KPN met een smsje over de vaste telefoon. Een fijne verjaardag van
mijn tante. Het klinkt heel raar. Maar het is toch erg lief.
Toen ik eindelijk mijn bed uit kwam, was net de post geweest.
Daarbij zat de kaart rechts, van mijn oom. Die stuurt trouw ieder jaar.
De plantjes heb ik van mijn zus. Die zijn voor de tuin. Ik wilde ze
eigenlijk vandaag vaste grond onder de wortels geven. Alleen die storm
kon ik ze nog niet aandoen. Als het beter weer is, zal ik jullie buiten
zetten.
Ik heb zaterdag ook lekkere drinkjes gekregen. Een fles whiskey en
een fles bier. Het bier met twee glazen, voor iedere jarige één. Dus
die moeten we nog opdrinken Freakje!
Ook heb ik theaterbonnen ontvangen. Om samen met Freakje naar het
theater te gaan. Ik mag dan plannen. Ik ben benieuwd hoe goed dat gaat
lukken.
Als laatste kwam Freakje
met de vraag of ik kaartjes wil overnemen. Voor donderdag. Ik krijg
weliswaar visite, maar lijkt me leuk. Dus de visite gebeld. Die wil wel
heel graag mee naar Dolf Jansen. Zij betaalt zelfs de kaartjes, voor
mijn verjaardag!
Ik heb geweldige vrienden. Heerlijk jarig zijn.
Zondag 20 Juni 2004 at 2:36 pm
Freakje en ik zijn op
dezelfde (23e) dag jarig.
Reden voor een groot
feest met veel mensen. Een leuk
idee om het dan ook samen te vieren.
Geen televisie aan. Alleen maar muziek uit de jukebox die computer
heet. Gezellig bijkletsen over van alles en nog wat. Dan hoor je weer
een oud nummer 'van vroeger' van een dance classics cd. De oudere
jongeren hebben het gelijk over 'soul show', opening van locomotion,
eerste schuimparty's. De rest zit je aan te kijken alsof je uit de
middeleeuwen komt. :D Geweldig hoe dingen veranderen voor andere
generaties.
Uiteraard was het weer licht toen ik ging slapen. En ook weer veels te vroeg wakker. Eerst maar eens Pivot
naar de nieuwe versie geholpen. De hostingprovider had gister zomaar de
pivotdirectory weggehaald. Daarmee de site gelijk aan gort. Niet dat ze
je dan even waarschuwen.
Gelukkig was hrbt alweer terug van
duiken. Die mailde wat de provider mailde. Een beveiligingslek! Dat
stond bij Pivot ook al, de update was ik al van plan. Goede reden om
dat gelijk te doen.
Daarna opruimen. Er is niet veel bier gedronken.
Maar één zak vol blikjes. Straks nog stofzuigen, dweilen, instorten.
Hoewel, dat opruimen komt later wel...
Zaterdag 19 Juni 2004 at 1:20 pm
Suzanne Vega zien in Paradiso. Wat een kans. 
Vorige
maand de aankondiging ergens tegen gekomen. Met 100%Peter over gehad.
Hij wil ook mee en gelijk heeft ie kaartjes geregeld. Fijn!
Na een drukke dag werken snel snel omkleden. Eerst even Peter en Annette opgehaald. Daarna eten bij freakje. Lekker sperciebonenschotel. Dat is met pindasaus. Zelfs een toetje! Lekkere monapudding.
Dan snel naar Amsterdam. Voor de zekerheid gekeken dat de garage ècht niet dicht ging. Toen doorlopen naar Paradiso.
Het voorprogramma zou al om half acht beginnen. Dat begon dus om acht uur en was van Martyn Joseph.
Dan even wachten, een drankje halen, wat dringen en duwen. Maar daar was ze dan ook!
Suzanne Vega. Geweldige stem. Bij bijna ieder begin van het liedje werd
al geapplaudiseerd voor haar keuze. Na iedere liedje brak er een ovatie
los voor de uitvoering.
Ze heeft ook nog 2 covers gedaan. Waaronder 'dat' nummer van The Who, Behind blue eyes. Geweldig!
Haar eigen liedjes zijn al erg goed, maar die ken je dan alleen van
haar zangkwaliteit. Maar dan, Behind blue eyes! Kippevel op je arm.
Ahhh, wat kan ze mooi zingen!
Suzanne heeft al haar bekende nummers gezongen. Daar kom ik ook voor.
Weer heerlijk genieten. Deze keer had ze ook haar dochter mee. Die
mocht de belletjes bedienen. Schitterend! Leuke reacties van het
publiek ook.
Ook weet Suzanne haar publiek te boeien met de verhalen tussen de
nummers door. Hoe ze tot het nummer gekomen is, waarom ze het
geschreven heeft. Ik heb dat nu al 5 keer gehoord, maar het verveeld
nooit. Ik heb genoten. Dank je wel Suzanne.
(alsof ze dit leest ook ;) )
Donderdag 17 Juni 2004 at 10:15 am
Maandag schreef ik al over het resultaat van Eugène.
Inmiddels
is het mijn zus wel gelukt om de rest van de bijbehorende strips te
vinden. Je kan op het plaatje klikken om de hele strip te zien. En de
opmaak van de plaatjes op een volledig scherm is een beetje lelijk.
Maar ik weet niet hoe ik met pivot plaatjes vast onder elkaar zet. Dat
is het nadeel van liquid design. Dan moet je als lezer t venster maar
smal genoeg zetten.
Dus, hoe is het zo gekomen dat de stripheldin schrijft. Een dagboek heeft
ze niet! Maar wel een weblog. En zo komt dat ze over alles wil
schrijven.
Dat doet ze
dus ook. Zoals uit de informatie van afgelopen maandag blijkt vindt hij
dat niet leuk. Grappig verzonnen. Het zou iets kunnen zijn wat je
inderdaad op een weblog tegenkomt.
Jan Dirk Barreveld heeft nog meer geinige dingen gemaakt. Zo ook over
de oranjekoorts. Daar heb ik ook altijd last van, als ik mijn
verjaardag wil vieren. Lees verder!.
Read more
Maandag 14 Juni 2004 at 10:10 pm
Een weblog is leuk om je op de hoogte te houden van de situatie van
de schrijver.
Dat heeft ook
tekenaar Jan Dirk Barreveld van Eugène begrepen.
Een beetje jammer als je zelf zo achter de feiten moet komen. Ik vind hem erg grappig. Beter dan mijn belevenissen.
Mijn zus heeft 'm uit de Metro. Maar online kan ik de strip niet meer vinden.
Donderdag 10 Juni 2004 at 11:32 am
Wat een ramp. Zaterdagavond was ik op een verjaardag en voelde ik al
een beetje pijn onder mijn nieuwste kroon. De pijn zat in mijn
bovenkaak. Als je dan met je vinger voelt, dan is er ook pijn boven die
kies in de rand van je wang. Auwww.
Terug van het feest thuis al een paracetamol geslikt. Dit was al niet meer uit te houden. En zondag werd het als maar erger.
Anti-held als ik ben, moet ik normaal niets van een tandarts hebben.
Je moet me er echt heen trekken. Oké, ik ga wel naar een controle, maar
altijd met angst en beven. Maar nu wilde ik wel bellen. Dus tandarts
gebeld. Niet aanwezig! De komende 3 weken niet!
Op het bandje werd gesproken over een nummer van de spoedtandarts. Die
gebeld. Dan krijg je te horen woensdag die, donderdag die en
uiteindelijk maandag die tandarts. Nummer opgeschreven, gebeld en
afspraak gemaakt. Kwart voor elf langskomen.
Er werd een foto gemaakt en bij controle bleek het de kies te zijn
die ik ervan verdacht. Alleen had de tandarts nu geen tijd. Morgen terug
komen. Om half een. Ondertussen wel een antibiotica kuur gekregen en
ook maar nieuwe paracetamol gehaald.
Dinsdag half een met knikkende knieen naar de tandarts. Ik kom binnen,
hij pak de verdovingsspuit en spuit eerst in het verhemelte en toen aan
de kant van mijn wang. Rechtstreeks in de ontstoken zenuw.
AUWWWW. Ik kon de man wel slaan. Ooohhh, wat een pijn.
Of ik maar even in de wachtkamer wilde gaan zitten. Vooruit dan maar.
Tien minuten later werd ik geroepen en werd mijn kroon opengeboord.
Vervolgens de tand eronder leeggeboord en voorzichtig met kleine
boortjes het wortelkanaal schoongemaakt. "Dit moet een stuk verlichting
geven" zei hij nog.
Maar dat deed het dus niet. Om één uur een paracetamol ingenomen, om
twee uur gewoon meer pijn. Om half drie mijn zus uit haar werk gehaald
en om drie uur haar kinderen van school. Om half vier bij haar thuis de
tandarts weer gebeld. Ik kon om vier uur weer terecht. De pijn was niet
uit te houden.
Dus weer de wortelkanalen opengemaakt, schoongemaakt en uitgespoeld.
Volgende dag (woensdag) terug komen om kwart voor een. Dan zou alles
weer gevuld worden. Helaas was het dus niet zo makkelijk. Ik lig weer
met angst en beven in de stoel terwijl de tandarts met kleine boortjes
of vijltjes door het wortelkanaal ragt. 
Hij neemt een röntgenfoto met
een modern apparaat. De foto komt gelijk op het scherm van de computer.
Uiteindelijk heeft ie wel tig foto's genomen en mompelen dat het
moeilijk te vinden is. Na vijf kwartier vult ie dan toch het gat en
zegt "Ik hoop dat dit goed gaat". Nou ja, dat hoop ik ook. Maar wat is
dan het probleem. Ik kijk naar de foto die hij laat zien. Ik zie twee
doorlopende wortelkanalen en ééntje die eindigt in een holte. Een kies
met zijn eigen grot. Die had dus ook moeten doorlopen. Nu maar hopen
dat dit niet weer ontsteekt...
Terwijl ik dit schrijf voel ik mijn kies alweer trekken. Inmiddels
arriveert de post met een rekening. 360 euri, dat doet ook zeer. Bàh.
Wat een rotweek.
Zaterdag 05 Juni 2004 at 1:08 pm
Ik ben naar de premiere van de cabaretdagen 2004 van Theater Pepijn
geweest. Zoals Stephan Stevernink de avond begon. Ik kreeg gelijk de
neiging om op te stappen en weg te gaan. Wat een relnichtigere
presentator die denkt dat ie leuker is dan dan de cabarettiers die er
optreden. Ik kom voor hen en niet voor jou! Met recht een
B-presentator. Meer letters moet je daar niet aan besteden.
Dan maakt die de (naar later bleek onvergeefelijke) fout om iemand uit
t hoekje van de voorste rij te trekken. Die muts bleek onderdeel uit te
maken van een groep van dertig ouwe mutsen. Met de stichting een dagje
uit. De zangstichting wel te verstaan. Want de dames waren van een koor
en die sukkel van een Stephan liet ze nog zingen ook. Had ik op dat
eerste moment maar weggelopen en mijn geld terug gevraagd. Ik heb me
echt verschrikkelijk zitten ergeren aan die mutsen die niet stil konden
zijn tijdens een verder fantastische cabaretavond.
Want cabaretdagen in theaterpepijn gaat om het cabaret. Van Thijs van Domburg, Arnoud Kaldeway en Paul Smit.
Thijs heb ik al eens eerder gezien en dat realiseerde me ik pas toen ik
zijn broek en laarzen zag. Hoe je iemand kan onthouden...
Thijs heeft het programma "Stof". Thijs is eenzaam en belt af en toe
een vriend. Die hebben geen tijd en dat geeft hem tijd voor een liedje.
Waarbij ook zijn leuke meezinger "Elke euro telt".
Moeilijk voor Thijs dat ie als eerste op mocht, wel mooie show.
Vervolgens Arnoud Kaldeway. Tijdens de aankondiging van de
presentator loopt ie met zijn houtjes, kistje en zaag al over het
podium.
Zijn show heet "spelletje". Dat blijkt pas als hij halverwege zijn
kistje uitpakt en een spel gaat uitleggen. Met een mimiek en
stiltes dat je vanzelf dingen wil invullen. Tot hij komt met de reden
waarvoor zijn pion of regel in het spel is. Goed gevonden. Mooi
detail vind ik het hoedje op de grote witte pion. Doet ie dat nu altijd?
De laatste die mag opkomen is Paul Smit. Die heb ik twee weken terug nog in de graanschuur
in Zoetermeer gezien. Toen een avondvullend programma, nu een aantal
onderdelen eruit. Zoals het begin met de krant. Een beetje jammer
dat dit niet goed opviel door de kakelende kippen op de eerste rijen.
Paul
zijn show heet "Het geheim van de Smit". Dat geheim uit zich in zijn
wijsheden belegd in het rubberbootisme. Goed gevonden open
deurwijsheden die je toch tot nadenken stemmen. Nu weer.
Hij laat je ook graag meedoen met de show. Voor de gelegenheid heeft ie daar een filmpje van laten maken. Met een beetje goed geluid zit je daar dus vól vuur aan mee te doen. Geweldig Paul.
Oja, leuk detail. Na afloop zitten we te praten met Paul en wijst
hij op de boven ons hangende posters. Paul en zijn vriendin naast
elkaar. Hij had er al een foto van gemaakt. Dus ik kan het niet nalaten
om die even te laten zien.
Tot zover een goede avond. Gezellig op weg naar de parkeergarage om
de auto op te halen blijkt het grote hek dicht. SCHRIK! Helaas was de
garage vanaf 24.00 uur dicht. Wij waren er om 00.21 uur. Dus het
telefoonnummer op het bordje gebeld. Kostte ons 50 euro! En dat terwijl
er op het bordje maar 40 vermeld stond. Stom van ons, nog stommer van
dat dorp Den Haag. Parkeergarages als om twaalf uur dicht. En kijk het
maar na op de site van Den Haag. Allemaal rond die tijd of eerder!. Niet dat je als internationale stad even 24 uur kan parkeren.
Woensdag 02 Juni 2004 at 10:57 pm
Ik kijk wel eens film. Ben dan niet als de meeste filmkijkers die de
films ook verzamelen. Na de film gekeken te hebben mogen ze van mij weer weg.
Dus ik leen een film, neem 'm op van tv, of download een film. Zo ook 
Along came Polly. Dit is echt die je moet gaan zien als je maar een beetje een controle probleempje kent. Je komt vanzelf los.
Weet je hoe erg het is om pinda's te eten uit een schaaltje in een bar?
Aan de andere kant, hoe erg is het om daar over na te denken en mee te
zitten. Ruben en Polly laten je het perfect zien.
Oja, het is natuurlijk ook een romantische komedie. Hoe je je vrouw
gaat verlaten en hoe nu verder. Gelukkig heb je daar Risk Master 3000
voor. Leuk voor de computernerd, maar ook gezond voor de controlefreak.
Ga je gezellig een dagje zeilen met je nieuwe vriendin onder genot van Eels'
- beautiful day. Maar dan gaat het stormen. Letterlijk en figuurlijk.
Mooi hoe de film de woelige baren van het leven toont.
"Enjoy the ride!"
Dinsdag 01 Juni 2004 at 11:25 pm
Champagne is best lekker. Niet iedere dag maar zo af en toe. Gister
waren we in de gelegenheid om het éénjarig organiseren van de Meet Me at the Midnighthour
te vieren.
Met het hele
Meet Me
productieteam. Iedereen kwam gezellig een glaasje meedrinken. Hieronder
een impressie van de avond.
Proost! Iedereen bedankt voor een fijn jaar
feesten.
