Theaterseizoen 2009
Zondag 04 Oktober 2009 at 6:53 pmHet nieuwe theaterseizoen is weer begonnen. Voor mij begon dat afgelopen dinsdag met een bezoek aan Op sterk water. Het was niet de eerste keer dat ik naar Op sterk water kwam kijken. Dat begon al jaren terug. In vergelijking met toen is er niet veel veranderd. Aan improviseren hoef je ook niet veel te vernieuwen. Het is al knap hoe nieuwe stukjes cabaret ontstaan door reacties vanuit de zaal. Wel was de samenstelling veranderd. Ik had René Broeders verwacht, maar blijkt het artistiek leiderschap overgedragen aan Daniël Koopmans. Verder waren Arjen Lubach, Tim Zegers en Roemer van der Steeg mee.
Natuurlijk heb ik een uitgesproken mening over hoe ik de voorstelling vind. Maar ik ben ook nieuwsgierig hoe mijn medebezoekers de voorstelling vonden. Voor mijn Neef Pim was dit zijn eerste keer 'Op sterk water'. Hij had ook een hele duidelijk mening. 
Hoe vond je het Pim? "Mwahh, ze hadden zich slecht voorbereid."
Verder kreeg Tim voor deze voorstelling de meeste punten. Hij heeft diverse keren het verhaal vlot getrokken. Niet dat het stukje stil viel, maar met zijn opmerkingen bleven de stukjes vlot en snel. Ik heb weer erg genoten van Op sterk water.
Zaterdag was al de tweede voorstelling van dit theaterseizoen. Min ouders kozen voor "Charlie Dee - Tribute to Joni Mitchell". Ik streepte ook deze voorstelling aan. Bij DWDD zag ik Charlie Dee al een stukje doen. Ik dacht nog dat ik graag naar een show zou gaan. Maar je vergeet dat weer en kijkt niet eens of je t ergens kan boeken.
Totdat ik zaterdag keek welke voorstelling in het stadstheater ik ging zien. Dat bleek dus van Charlie Dee. Zij komt op met een gitaarkoffer en legt deze neer. Trekt haar vest uit en hangt die aan de kapstok. Witte pumps worden ook aan de kapstok gehangen. Ze steekt de kaarsen aan en het podium wordt steeds meer huiskamer. Dat is ook het effect wat Charlie wil bereiken.
Charlie heeft Joni Mitchell 'ontdekt' door een cassettebandje dat haar eerste vriendje haar gaf met vier van Joni's nummers. Zij verteld het verhaal van Joni en van Charlie's leven. Tussendoor zingt zij nummers van Joni Mitchell. En zingen kan Charlie!
Ik ken niet álle nummers van Joni Mitchell. Sterker nog ik heb nog niet eens één album. Maar ik herkende wel gelijk heel veel. De eerste paar nummers moest ik nog 'in theaterstemming komen'. Al snel begon in de nummers te herkennen en kon ik niet meer stil zitten. De geweldige vertolking door Charlie had daar zeker mee te maken. Wat een bereik heeft zij met haar stem!
Onderwijl werden de verhalen persoonlijker en werden de reacties uit de zaal warmer. Wij waren samen het verhaal van Joni Mitchell aan het volgen. Charlie vond zelfs dat Zoetermeer meer reacties gaf dan andere zalen. Soms blijft het in andere zalen helemaal stil. Gelukkig was dat deze keer in Zoetermeer niet zo. Want meestal is het hier heel stil.
Prachtig was het verhaal van de foto's. De show zou visueel worden ondersteund met oorspronkelijk beeldmateriaal. Helaas kreeg zij onvoldoende subsidie en bedacht ze dia's te vertonen. Net als vroeger thuis.
Maar ja, waar haal je die. Op een website stond een foto die ze wel mooi vond, een foto van fotograaf Robert Altman. Zij kende Robert Altman helemaal niet en verwar deze Robert Altman niet met de filmregissseur.
Ongehinderd door de kennis over de beroemde fotograaf schreef zij de man aan, schreef over haar project, stuurde liedjes in en het nummer samen met het metropole orkest. Robert was zo enthousiast dat zij vier foto's in hoge resolutie kreeg, die wij dus kregen te zien. Prachtige foto's. Dit maakte het verhaal helemaal af.
In een kleine theaterzaal wist Charlie Dee zo een intiem samenzijn over Joni Mitchell te creëren. Met liefhebbers van prachtige muziek. Met die-hard fans van Joni Mitchell. Met 'gewoon' theaterbezoekers die naar een muziekvoorstelling kwamen.
Ik vond het prachtig. Zo mooi dat ik alledrie haar cd's heb gekocht, inclusief de tribute aan Joni Mitchell.
Geen reacties on Theaterseizoen 2009: