Foto's maken bij feest

Ik mocht een paar foto's maken bij een familiefeest. Omdat ik zulke mooie foto's maak. En dat is natuurlijk waar.
Om jullie ook daarvan mee te laten genieten heb ik de foto's van het eten hier geplaatst. Die van de familie zijn ook mooi geworden, maar die ga ik niet plaatsen. Misschien levert dat teveel bekendheid op voor die mensen. Dat kan ik ze niet zo maar aan doen.

Dus hierbij het eten. Wij werden uitgenodigd om een uitgebreid diner te volgen in hoeve Kromwijk. 
Gezellig met familie en vrienden werd het trouwdagjubileum gevierd. Bij binnenkomst hebben we elkaar allemaal welkom geheten.
Na een poosje konden we plaatsnemen voor het eerste gerecht. Dat was de amuse van rundertartaar.
Tussen de gerechten door, de namen staan op de kaart en bij de foto's, hebben diverse aanwezigen hun wens ten gehore gebracht door voordragen van een stuk of met een liedje. De gastheer en -dame hadden ook voor een muziekje gezorgd. Een eigen orkestje, een duo, dat smartlappen verzorgde. Erg fijn om te zien.
Al die feestuitingen staan op de foto, maar die bevatten mensen dus zie je hier niet.
Behalve dan de klok. Die was makkelijk zonder mensen te fotograferen.
Het kado van de kinderen was misschien wel het mooiste en ontroerendste kado. Zij waren naar alle oude, bekende plaatsen van vroeger in Nederland gereisd. Die plaatsen hadden ze uit het familiealbum. Op die plek maakten zij een foto van zichzelf. Al die foto's waren in één grote lijste geplaatst. 
Een prachtig gebaar. Hier had duidelijk wat werk ingezeten. Lijkt mij ook erg leuk om gedaan te hebben. Ik kan mij de voorpret helemaal indenken.
Het eten was voortreffelijk. Alleen de naam van het dessert deed mij de wenkbrauwen optrekken. Hoe kan je een klein 'Grand dessert' presenteren. Ja, zoals op de foto. Maar toch, had t dan de drie ijsjes genoemd. Net zo nuttig. Creativiteit met namen moet t restaurant nog opdoen.
Bij de koffie kwamen kleine stukjes taart. Dat was ook mooi en lekker. Speciaal die nog extra gefotografeerd.
En met de koffie kwam er een einde aan een hele gezellige avond.
Waar ik uit privacyredenen dus niet meer over ga vertellen dan dit.
.

Shabushabu in Den Haag

In Den Haag naar Shabu Shabu geweest, alweer. Lekker Japans eten. Kleine hapjes maar wel heeeel veel. Natuurlijk weer mijn camera mee. Toch weer die 35mm lens uit proberen.










Volgens mij zijn het weer heel behoorlijke foto's geworden. Veel oefenen dan krijg ik ook met deze lens prachtige foto's. Want het scherpte-dieptevlak is wel heel erg dun met deze lens.

Dagje Sneek voor de foto's

Een dagje in Sneek wandelen voor de foto's. Nou, dat is gelukt. Zie maar bij de eerste foto. De camera wil zooo graag dat ie zelfstandig foto's neemt. Heeft vast niets te maken met mijn vinger dat het knopje raakt...

Bij Sneek hebben ze een meer. Geheel toevallig heet dat het Sneekermeer. En geheel toevallig zet ik dat hier op de foto.
Hoe zou mijn camera omgaan met tegenlicht? Heel behoorlijk vind ik zelf. Het is eerder fotograaf die iets moet leren.
Valt niet mee voor mij om de balans in al dat licht te vinden.
Je wil tenslotte ook nog kleuren terugvinden in je foto's. Hier probeer ik net de zon buiten beeld te houden. En wat levert dat dan op?
Iets verderop ligt een prachtig fotogeniek sluisje. Zeker nèt neergelegd voor mijn wandeling?
Ik moet mijzelf wel verstoppen in de schaduwen. Hadden ze de sluis niet andersom kunnen neerleggen? Of is dit speciaal gedaan om moeilijke foto's te kunnen maken?
De sluis ziet er prachtig onderhouden uit. De stenen zien er uit alsof ze nèt zijn neergelegd. Toch voor mij gedaan?
Een plaatje, daar hoop je op, iedere keer als je afdrukt. Soms lukt dat ook, zoals met deze foto.
Hoe fotografeer je ganzen, die ver weg zitten? Nou, eigenlijk niet.
Ook een roofvogel haal je niet makkelijk van het hek. Zelf digitaal vergroten geeft niet veel meer informatie. Dan blijkt stiekum dat de foto toch een beetje bewogen is.
Verder zijn het echt veel ganzen. En heb ik echt te weinig zoom om ze mooi te kunnen laten zien. Ik probeer hier meer details uit een hoger diafragma te halen.
Op de weg terug lopen we langs een kanaaltje met een boot. Dit beeld geeft het goede gevoel weer, dit is Friesland. Een boot en water. Rust.
Nog een paar tegenlichtpogingen om van te leren.
Ik denk dat ik dit meer moet proberen.
Nog een keer dat mooie weiland van Friesland.
Genieten.