Weekje weg - dagje Hoensbroek

De een-na-laatste dag van een midweekje weg. Vandaag wordt t bewolkt, regenachtig en misschien wel flinke buien. Op zoek naar een binnenbezoekje.
In Hoensbroek hebben ze een kasteel. Dat is een goed idee. En ridders trekken sommige neefjes erg aan. Ze hebben er ook een zandsculptuur. Dat is vast ook erg mooi om te gaan zien.

Dus op naar Kasteel Hoensbroek. Hier het eerste aanzicht van het kasteel. Okee hiervoor ben ik wel eerst de entree van de bijgebouwen doorgewandeld.
Iemand anders was zo aardig te betalen. Op de eerste binnenplaats werden allerlei spellen gedaan. Zoals een kegelbaan in een houten bak. En het omver gooien van borden met ballen was ook zeer geslaagd.
Dat heeft zo veel foto's opgeleverd dat ik alleen maar de buitenkant van het kasteel zal laten zien.

De prachtige zandsculpturen leveren namelijk ook een hele mooie fotoreeks op. Ook teveel om allemaal te laten zien. Ik heb nu al moeite om de selectie klein te houden.
De voorstellingen zien er zeer realistisch uit. Je zou bijna de emmer pakken of iets verderop de peren.
Okee, je ziet wel dat t zand is, maar mee gooien is toch ook leuk? Oeh, de aanwezigheid van neefjes maakt je baldadig.
Sommige beelden leveren een kleine discussie op. Of hierzo de verhoudingen wel kloppen. Zo een grote smit met zo een klein hulpje.
Dat maakt de sculptuur echter niet minder mooi. Overal wordt het kasteelleven prachtig uitgebeeld. Zo ook met andere bekende gebouwen.
Zoals een bekend paleis. Met een beetje fantasie kun je t als echt herkennen. Misschien omdat de verhoudingen zo mooi zijn. En zie je de open deur?
Een beeld was een beetje aan t brokkelen. Allemaal dachten wij dat dit van de hevige regen zou komen. Niets bleek minder waar. Het komt door uitdroging. Regen maakt de beelden alleen maar steviger. Als t zand opdroogt verliest t zijn stevigheid en valt van t beeld af.

Weer wat geleerd dus. Zo ook met t volgende beeld waarbij heel goed op de anatomie is gelet. Ook wat te leren.
Er is ook nog een sculptuur in de maak. De beste man kan heel aardig vertellen hoe hij alles maakt. Met regelmaat wordt ie ook met een vraag van zijn werk gehaald. Mooi om t geduld te zien.
Een sculptuur viel in het bijzonder op. Er zat namelijk een gat in iemand! Helaas was er niet een hoek te vinden om het hele tafereel goed op de foto te krijgen. De linkerman is namelijk de dader, met een groot pistool in de hand. 
Iets verderop staat een heel groot Schloss. Een echt duits kasteel. Met veel bewondering staan we naar de details te staren. 

Inmiddels is het lekker zonnig geworden en zitten we in de zon een bakkie te drinken. Met echte limburgse vlaai. Heerlijk is dat. We vragen ons nog af of de keuze wel goed is om eerst buiten en daarna binnen te doen. Nou... Dat blijkt later hoe goed die keuze is.

Na de koffie gaan we naar t kasteel. Op de brug even een doorkijkje naar de entree van Hoensbroek. In de verte zie je de kassa in het bruin houten gebouwtje.
Eenmaal binnen is er teveel te zien om op te noemen. Laat staan alle foto's te tonen. Een aantal leuke dingen zijn wel te laten zien. Zoals deze apotheek. Het is bijna niet voor te stellen hoe bijzonder dat voor die tijd is.

Deze pentekening vind ik ook erg mooi. Ondanks dat ie in een hoekie was weggestopt.
Boven op zolder gekomen blijken we een kind kwijt te zijn. Helaas wilde de moeder haar zoon toch terug en ging zijn grote zus en zijn neef naar hem op zoek. Terwijl de rest voor dit klokkenspel ging zitten wachten, hoorde wij de omroepinstallatie over de jongen spreken.
Op de monitoren was ie nog niet gesignaleerd. In iedere kamer bleek een camera te hangen. Dus echt kwijtraken kon ie niet. En we achtten hem slim genoeg om niet verder dan de binnenplaats naar buiten te gaan. Tijdens het wachten klonk ineens een klok. BING. Vooral mijn oudste neef schrok zich een hoedje! Hartelijk hebben we gelachen.
De andere neef werd ook gevonden. Was gewoon netjes op de plek gebleven waar wij hem achterlieten, met als verklaring: "Jullie waren ineens weg!". Affijn, wij konden verder en kwamen in de keuken. Alwaar een prachtig stilleven was neergezet. 

Verder kwamen we nog mooie dingen als dit kastje tegen. Een soort mini-altaar. De mooiste spullen bleken in t woongedeelte te staan. Met de oudste neven en nicht liep ik dat rondje ook nog.
Met leuke resultaten, zoals hier de lokale disco. Werd helaas niet gewaardeerd door de jeugd. "Stomme opmerking" hoorde ik vaag mompelen.
Verder een prachtige plafondschildering. En een heerlijk gedekte tafel.
De spullen op de eettafel leken nèt echt. "Het is niet eerlijk!" riep een neef vertwijfeld uit. Ik vroeg nog Waarom niet en kreeg een heel gedecideerd antwoord. Alle aanwezigen moesten hardop grinniken. "Ik heb honger!".
Affijn, we stonden snel weer buiten. De neef geld in zijn hand gedrukt voor een paar hotdogs, te halen bij de koffietent.Ondertussen keek ik omhoog.

Zo hoog waren we begonnen. In die toren kom je als eerste. Het leverde mij ook de eerste spetters op. Die groter werden en overgingen in dikke druppels. Zeker 20 minuten stonden wij onder de poort te wachten op iets minder druppels. De regen was toch nog gekomen. En met veel, met bakken, viel t naar beneden. Met een iets minder hard regenmoment spurtten wij naar onze auto's. Nat, maar niet kleddernat, reden we terug naar het park.

Daarna zijn we nog uit eten geweest. Ook daar weer fijne foto's, maar familie foto's. Dus de vele foto's van het restaurant en de ijszaak staan in het familiealbum. Ze zijn erg leuk maar niet voor hier.



Weekje weg - dagje Roermond

Roermond is een bisdomstad. Het viel voor mij niet mee alles te belopen. Twee uur lopen om maar een deel van de stadswandeling af te ronden. Toch was t erg leuk om te doen.
Eerst is er de uitdaging om in Roermond te komen. Gelukkig heb ik een fijne telefoon met een navigatiesysteem. Het is even wennen wanneer je welke afslag moet nemen. Het is de eerste keer dat ik dit systeem gebruik. En bedoelt ie met linksaf nu deze oprit naar de snelweg of de volgende aan de andere kant?
Gelukkig verteld de navigatie ook welke richting ik op moet en de anwbborden doen dat ook. Roermond was erg snel gevonden. Inclusief parkeergarage midden in het centrum. Dat ik moest betalen nam ik onder t mom "Ik ben op vakantie" maar voor lief.
Ik ben nooit heel snel met mijn toeristische routes uitvoeren en vandaag dus ook niet. Dat kwam gelukkig goed uit. Want de kathedraal ging pas vanaf 14.00 uur open. Ik was gewoon te vroeg! Dat vond ik erg grappig met mijn snelheid van routes afwandelen.
Bij de VVV een stadswandeling opgehaald en nog even naar het stadhuis gekeken. Helaas stond daar een kinderkermis voor en kon ik niet het volledige stadhuis mooi op de foto zetten.
Ik was als een van de eersten in de kerk. Gelijk lekker mijn camera uitproberen. Dat was best lastig omdat de kerk niet erg fel uitgelicht was. Ook hier, net als in Venlo, leken sommige plaatsen te donker voor op de foto. Verbazingwekkend wat je dan met veel ISO toch kunt bereiken.

Vooral deze beelden waren opvallend. Met het blote oog had ik al moeite alle details te onderscheiden. Misschein is t dan niet heel realistisch licht, je ziet toch maar mooi iets.
Ook hier de heilige Antonius op de foto gezet. Ik zag het beeld bijna per ongeluk. De kathedraal staat zo vol met beelden en schilderijen, teveel om goed in één keer op te nemen.
Ook Christoffel staat hier weer. Ik ben alleen vergeten om het gelijknamige bier ergens te kopen en weer eens te proeven.
De kathedraal was verder zeer indrukwekkend. Eigenlijk was t voldoende geweest hier de hele middag door te brengen.
Zo veel mooie dingen waren er om te zien en te fotograferen. Het middenschip, linker- en rechterdeel, de ramen, alle altaars. Te veel om in een uurtje te bevatten. 

Ik voelde mij steeds meer toerist, gedreven door de tijd. Even snel een foto en volgende bezienswaardigheid.
Gelukkig heb ik af en toe nog opgelet om wat extra beelden op de foto te zetten voor t perspectief. De houten engel voor het rechterschip was prachtig.
Maar ook het altaar was schitterend versierd. Natuurlijk kan ik niet alle foto's laten zien. Van die dag kwam ik weer op een aantal over de 200.

Dus op naar de volgende kerk. Ik heb de stadswandeling gevolgd en langs diverse bisdomplekken geleid. Er was een kerkje met mooie plafond- en muurschilderingen. Maar in bij de VVV vertelde men dat die dicht zou zijn. Dus die sloeg ik over. Achteraf hoorde ik van de familie dat ie 'prachtig' en 'wel open'  was. Helaas heb ik die dus overgeslagen. Ik heb ergens de route afgestoken en ging naar de laatste kerk. De Munsterkerk.
Dat was best nog flink doorwandelen voor mij. Nèt binnen heb ik eerst ook even in de banken gezeten om van de rust en koelte te genieten. 

In de kerk was bovenin een prachtige gallerij. Hier staat ook het praalgraf van Graaf Gerard III van Gelre en Margeretha van Brabant.
De bovenkant was helemaal van hout. Prachtig bijgehouden. Maar moeilijk te fotograferen met dit weinige licht. Hiervoor ken ik mijn camera nog niet goed genoeg. Ook met veel foto's maken lukt niet te bereiken wat mijn ogen zien.
Met goed rondkijken zie ik ook een bekende manier van schilderen. Het blijkt een schilderij van Potter. Het vele museumbezoek door gebruik van mijn museumkaart levert toch nog kennis op. Ook die probeer ik mooi op de foto te zetten.
Door de vele foto's kom ik met een ouder stel in gesprek over fotograferen. De man blijkt een fervent hobbyist en heeft deze kerk al meerdere malen gefotografeerd. Maar altijd met flits. Hij is verbaasd dat dit mij zonder flits lukt.
Ik voel mij helemaal verguld met mijn nieuwe camera. Want met de vorige had ik t toch een stuk moeilijker gekregen. Alleen goed omgaan met de grote verschillen in licht en donker lukt nog niet.

Toch ben ik erg te vreden over het resultaat. Vele details staan prachtig op de foto.
Ik heb een mooi digitaal album thuis gemaakt om van te genieten. Ook het opschrijven van dit logje helpt bij het selecteren van de mooiste foto's.
Want met digitaal blijf je dus heel makkelijk foto's maken. Ik heb toch voldoende ruimte.
Ook hier weer de St. Christoffel. Hier is het toch echt een donker hoekje in de kerk. Zo eenvoudig als t leek is in t donker foto's maken toch nog niet.
Gelukkig valt op sommige beelden het daglicht erg mooi. Het is wat weinig maar met een lage sluitertijd en de adem inhouden kom ik een heel eind.

Vooruit, nog één rondje door de kerk met een groothoeklens. De gallerij blijft trekken en in dit beeld zie je de verhoudingen zo mooi.
De groothoek laat jullie ook prachtig door de gangen meekijken. Ook de opbouw van de kerk, met torens en in het midden een kleine dom is in een keer goed te zien.
Zo zie je vanuit het middenschip prachtig hoe het praalgraf onder de koepel staat en daarachter nog een altaar.
Een stap verder, achter het praalgraf komt het altaar met de schilderijen goed in beeld. Alhoewel het lastig kiezen is of je voorkeur geeft om de ramen goed te laten uitkomen. Of meer licht op de muren wil laten zien, met als gevolg overbelichte ramen. 
Inmiddels wordt het weer tijd om terug te gaan. Nog even snel de voorkant van de kerk op de foto en weer terug naar t vakantiepark. Tenslotte is het ook een familievakantie en het is tijd voor de familieborrel!

Al met al twee kerken op een dag en een hele route er tussen. Een goed resultaat voor één vakantiedag.



Weekje weg - dagje Venlo

We zijn een weekje weggeweest met de hele familie. Wat doe je dan? Juist, met zijn allen door de mooie Limburgse steden wandelen. Wij kozen voor Venlo. Op het navigatiesysteem van de auto kozen we voor VVV. Bij het NS-station konden we parkeren en daarna was t twee straten lopen naar de VVV. Ideaal zo'n navigatiesysteem. Vervolgens kon ik een reeks leuke foto's van Venlo maken.

Al wachtend voor de VVV was er voor de kinderen een waterorgel. Heerlijk kliederen met water en wegspringen bij onverwacht stijgende waterstralen. Al snel konden we op pad met een wandelkaart van Venlo.

Zo hier de eerste pater voor een kerk. Helaas is de kerk dicht en wij gaan verder.
Helaas heb ik ook niet alle gebouwen van de wandeling onthouden. Dus als je uit Venlo komt, ik wordt graag geholpen!
Dit is t stadhuis, geloof ik. Op een best druk plein. Ik vond t best lastig om het gebouw dan goed op de foto te krijgen.
Zo doe je dat dus. Niets trainen van je draak, gewoon speer in zijn keel! Bij de gelijknamige kerk. Die... Helaas dicht is.
Zo lopend komen we steeds leuke geveltjes tegen. Ook staat er een harlekijnsstoel van staal op een plein. Dit leverde prachtige familiefoto's op.

Vlak voor de grote kerk staat een middeleeuwse school. Toch handig die ANWB-bordjes die je kunt fotograferen en later aflezen. De gevel van deze stadsschool stamt uit 1611 en is in 1926-1927 gerestaureerd.
Dit is de eerste kerk die open is. Het is de St. Martinuskerk voor de bisschop van Roermond.
De kerk staat al wat langer dan de stad. Een mooie herdenkingsplaat herinnert daaraan.
In de kerk is het stil en koel. Heerlijk. Wel komt maar weinig licht door de ramen.
Dit is mooi voor mijn oefening in moeilijke foto's maken. Eindelijk een uitdaging. En de camera, mijn nieuwe 7D heeft verrassend weinig moeite met de donkere ruimte.Misschien lijkt dit omgevingslicht niet op hoe ik het doopvont zag, maar ik heb er een mooie foto van kunnen maken.

Zo ook van de preekstoel. Alleen is uit de losse hand fotograferen best lastig tijdens een middag lopen. 
Het licht blijft mooi in de camera vallen. Dit zijn de foto's waar ik uren naar kan staren.
Lekker veel details, alle ramen uitgelicht, de bogen goed zichtbaar. Dat maakt voor mij de kerkfoto.
Zoals dit overzicht van de kerk. Vanuit achter naar voren. Alle bogen mooi in beeld.
Alleen zo'n bordje nooduitgang irriteert op de foto.

Van dichterbij is zo'n altaar nog mooier. Dit zijn maar kleine foto's.
De camera heeft tegenwoordig al 18 Mp. Dat is heel veel detail om naar het goudverf te kunnen kijken.

Of alle marmer op dit altaar. Het was mij in de kerk niet zo opgevallen hoe rose het middenstuk eigenlijk is.
Ik kon ook lekker spelen met mijn groothoeklens. De kerk is er groot genoeg voor!
Nog twee laatste foto's en we gaan weer verder. Hier het Mariabeeldje

En voor de verzameling van mijn vader de Heilige Antionius. Altijd afgebeeld met een kindje op zijn arm.
Buiten lopen we om de kerk heen en zien we een oude Opel Kadett. Thuis blijkt uit het nummerbord dat dit een Kadett C van augustus 1973 is. 

Verder op de dag heb ik nog een berg foto's gemaakt.Van de kinderen, van het eten en van de barbecue. Maar dit waren er al zooo veel. Iedere dag zijn er zo veel.



Beelden op t lange voorhout

Een nieuwe camera vraagt om oefening. Ik maak graag foto's in moelijke lichtomstandigheden. Het best lukt mij dat in een kerk. 
Nu bleek dat bij de beelden van Den Haag sculptuur 2010 ook een kerk als expositieruimte is gebruikt.

Snel naar Den Haag gereden en over het lange voorhout gewandeld.

Hierbij het resultaat. Ieder jaar staat dit op t Lange Voorhout.Niet dit beeld dan, maar beelden.

Laat ik eens kijken wat ik ervan kan maken, qua plaatjes dan. Dus hier een aantal van mijn foto's.Van de eerste beelden was ik al zeer onder de indruk.

Affijn, ik kom dus in die kerk. Het was buiten erg warm en ik zit even uit te puffen. Zoals je aan de foto's ziet is er binnen een goede ronde te maken. Half achteruitlopend probeer ik een mooie foto te maken en struikel bijna. Mijn eerste reactie op de rugtas, en daarna mijn blik werpend op de handtas,  is "wie heeft zijn rotzooi daar laten staan". Totdat ik na enkele tellen de verhoging zag. Nog meer beelden.

Ik vind het een prachtige expositie. Ik ben benieuwd naar je reactie. Maakt mij niet uit op wat, dé beelden of mijn beelden.

Propadeuse gehaald

Kleine neefjes worden groter. Hier tekent ie voor t behalen van zijn propadeuse.
Wij zijn trots!

Natuurlijk was er meer te zien dan alleen het betekenen van dit document. Ik heb lekker kunnen oefenen met mijn camera en heb fijne verhalen over de studie aangehoord. Leuk om te zien, alhoewel dat zaaltje in de Sniep nog steeds te donker is om goed foto's te kunnen maken. Een schuin dak helpt ook niet. Je hebt niets op je flitslicht tegenaan te laten stuiteren.

Gelukkig maakte dat voor de feestvreugde niet veel uit. Ik heb een veel over mijn neefjes leeftijdgenoten gehoord. En zeker ook over hem. Hij wil laten horen dat ie iets weet. Hij zal ook zijn docent verbeteren als die fout de stof voordraagt. Ik herken daar hélemaal niets van! ;)

Je denkt ook wel eens dat je oud wordt omdat bij deze gelegenheden iedereen zo jong lijkt. Maar toch heb ik nog nooit zoveel docenten gezien waarbij het leeftijdsverschil tussen docent en leerling zo klein is. Het waren allemaal broekies. Dat heeft echt niets met ouder worden te maken. Blijkbaar zijn er in de informatica geen ervaren docenten meer te vinden.

Filmavond

Een nieuw scherm voor films vraagt om een filmavond. Een huis vol visite en ja, wat kijk je dan vroegen wij ons af.
Dat levert jou als lezer gelijk een filmtip op, zoals Alice in wonderland. Een schitterende film met een prachtige rol van Johnny Depp. De film is zo intrigerend, of misschien was dat het nieuwe televisiebeeld, dat zelfs bier aanreiken niet hielp.
"Ben je al toe aan een nieuw biertje" vroeg ik. Ik kreeg geen reactie. Roepen, schreeuwen, niets leek te helpen. Naast mij was al hilariteit om het gebrek aan reactie. Een noodmaatregel, de film op pauze! Bijna een doodzonde met deze fijne film.

Heel langzaam kijkt de aangesprokene op. "Lust je nog een biertje" vraag ik wederom. En nu komt er een bevestigend antwoord. Vervolgens vragen wij waarom ie niet eerder reageert. Ik krijg vervolgens t mooiste compliment tot nu toe over mijn nieuwe televisie. "Dit beeld trekt mij helemaal in het verhaal. Ik kom niet meer los van de film." En nee, natuurlijk lag dit niet aan de film. ;)

Oh ja, t ging ook onweren. Ik vind Alice in wonderland zeker spannend. Later keek ik de film nogeens. Maar toch wilde ik mijn nieuwe camera uitproberen.
Een nieuwe, mooiere betere camera zorgt niet gelijk of per definitie voor goede bliksemfoto's. Van een hele serie maar eentje geraakt, wel bewogen. Leren omgaan met een nieuwe camera valt niet mee. Dat zal nog wel even duren voor ik alles onder de knie heb.

Geld is op

Ik ben jarig geweest en heb mijzelf maar een mooi cadeau kado gegeven. Na de schrik over mijn auto ging en het verdwijnen van mijn camera, vond ook mijn tv dat ie mij lang genoeg heeft gekend. Heel langzaam werd de tv steeds slechter. Het is tijd voor een nieuwe.

Gelukkig ben ik pas twee jaar op zoek naar een nieuwe televisie. Ik heb mijzelf dus wel 'georiënteerd' op de markt. Lange tijd koos ik voor de duurdere modellen van Samsung. Eerst in de A-serie, daarna de B-serie (met de B8000) en vervolgens kwam de C-serie (C99xx). Helaas voor de A-serie was ik nog niet aan kiezen toe. De B8000 wilde ik kopen. Er ging iets mis met een patent en rechtmatig mogen verkopen in Nederland. Het model werd teruggetrokken.
Model C9900 werd aangekondigd en de specificaties leken goed. Helaas zit er een zo ontzettend lelijke zilveren voet onder, die wil ik niet!

Ik had al vele keren gekeken, kan ik over de lelijkheid van de voet heenkomen, maar t antwoord bleef NEEE. Totdat Panasonic een nieuwe serie televisies aankondigde. Wel plasma, ook dáár moest ik aan wennen en over mijn vooroordelen heen lezen en stappen.

Laten ze in die winkel nu ook camera's verkopen! Dus ik koos voor een 7D, nieuwe lens en statief. Nu is alles weer op. Geen geld, maar wel mooie spullen. Op één avond met alles tegelijk aan t spelen leverde deze foto's op.