Vieren van vijfhonderd stukjes

Hee, ik ben al aan mijn vijfhonderdste stukje bezig. Bij het vorige honderdtal dacht ik een jaartje te doen over 100 stukjes. Inmiddels is het 18 maanden verder.

Mijn 10.000ste foto was vlak na deze foto.
Inmiddels zitten de eerste 265 foto's alweer op de teller.

Ik vind het wel een feestje waard. Aangezien ik een hele goede oogst verwacht kan ik wel wat bramensap maken. Lekker om ijs mee te maken, of zo door de yoghurt of over de griesmeelpudding.

Voorlopig kan ik met tien potjes even vooruit. Lekker hoor, dat vieren.

Oogst in aantocht

Mooi weer. Genoeg vocht, uit de hemel of omdat ik een handje heb geholpen. Een beetje mest, misschien een beetje veel. Maakt deze pracht.

Heeft ervoor gezorgd dat deze oogst in aantocht is. Help! Het worden heel veel bramen!

Dit wordt een goede oogst. Tenzij ik ineens heel veel last van vogels krijg.

Of last van buurkinderen. Die eten ook nog wel eens bramen.

Maar wat te denken van de druiven?

Het lijkt een zoekplaatje toch zijn er genoeg druiven om een boel mensen blij te maken.

Ik verwacht echt veel bramen.

Ik denk dat ze ook groot worden.

De vlinderstruik blijft mooi.

Net als dit plantje waar ik de naam niet van weet.

Gelukkig ken ik deze hibiscus wel. Ook fijn dat ie t dit jaar weer is gaan doen.

In deze hibiscus heb ik inmiddels alle vertrouwen. Die bloeit in drie kleuren iedere zomer weer.

Hier de paarse hibiscus in top.

Maar die oogst? Ik heb veel hulp nodig. Bij het plukken van de bramen als ze rijp zijn. En bij het eten van bramenijs, of griesmeelpudding met bramensap als ik de bramen gaar heb gemaakt.

Vrijheid van cultuur, kunst, wetenschap - ideeën

Vrijheid van cultuur, vrijheid van kunst, vrijheid van ideeën. Vrijheid in muziek, vrijheid in de wetenschap. Vrijheid om opnieuw te gebruiken wat al eerder is gemaakt. Vrijheid op voort te bouwen op hen die eerder ideeën hadden. Om nog betere ideeën van te maken.

Daar vertelt de documentaire Rip! A Remix Manifesto over. Zojuist zag ik deze documentaire bij de NPS, bij het Uur van de wolf.

De documentaire probeert je uit te leggen hoe auteursrecht werkt. Dat dit ooit is bedoeld voor het beschermen van de maker zodat deze een boterham kon verdienen. Dat zijn idee van oorsprong 14 jaar beschermd was. En dat ideeën nu door het auteursrecht wordt beschermd voor de levensduur van de maker plus zeventig jaar daarna. Voor bedrijven zelfs tot 95 jaar daarna. In Amerika dan. Want de termijnen van Nederland weet ik niet. Op die manier wordt de vrijheid om nog een idee te hebben heel erg beperkt.

De documentaire laat dit alles zien aan de hand van de artiest Girl Talk. Maar ook aan de cultuur van Brazilië. Die alle muziek samensmelten tot nieuwe dansmuziek. En ook dat Brazilië goedkope aidsmedicijnen produceert, om zijn bevolking gezond te houden. Daarmee schendt het wel een van de belangrijke rechten om ideeën te verkopen: het patent.

De NPS schrijft over de documentaire:

De documentaire ‘Rip! A Remix Manifesto’ toont met veel humor de absurde en schokkende consequenties van het huidige auteursrecht voor particulieren, kunstenaars en wetenschappers. Een hoofdrol is weggelegd voor sample-artiest Girl Talk. Zijn opzwepende composities bestaan uit bewerkte fragmenten van bestaande muziek en als hij alle rechten daarvoor zou afkopen, zou hij miljoenen kwijt zijn. Zijn daarom ‘illegale’ optredens tonen de kunst van het sampelen en roepen vragen op over creatieve vrijheid in een tijd waarin grote mediabedrijven als TimeWarner en Disney het grootste deel van ons intellectuele eigendom bezitten.

In dit even serieuze als grappige manifest laten de makers zien hoe essentieel het voor kunstenaars en wetenschappers is om elkaars kennis te kunnen gebruiken en elkaar te kunnen inspireren. Software en muziek worden over de hele wereld via internet ontwikkeld, gedeeld en gebruikt buiten de grote corporaties om. Hun financiële belangen staan inmiddels recht tegenover de belangen van individuen. De makers luiden met ‘Rip! A Remix Manifesto’ de noodklok om artistieke en wetenschappelijke vrijheid voor de toekomst te garanderen.

De documentaire ‘RIP! A Remix Manifesto’ won de Publieksprijs tijdens het International Documentary Filmfestival Amsterdam 2008 en is de eerste ‘open source’ documentaire waaraan internetgebruikers wereldwijd hebben bijgedragen. Via internet blijft hij, net als bepaalde software, voor iedereen ‘open’ voor verbeteringen via www.opensourcecinema.org.

De documentaire heeft mij weer op een prachtige manier laten zien dat ideeën van iedereen moeten zijn. Zodat wij daar samen op voort kunnen bouwen tot nog betere ideeën.

Weekeinden in juli

Het is zomer en daardoor zit ik meer buiten. Van schrijven komt weinig. En ik wil niet alle foto's laten zien. Maar een paar zijn wel leuk.
Zoals van t eerste weekeind in juli. Je begint met een biertje op het terras en eindigt met dit.

Eerst een flesje wijn bij het eten uitgezocht.
Het eten zelf was lastig kiezen. Uiteindelijk smaakte de ribeye redelijk. Maar hij was wel doorbakken en erg zout. Het gezelschap maakte een hoop goed, denk ik dan.
Ook nog een dessert, een ijssorbet met verse vruchten. Vers uit blik.
Daarna nog leuk koffie gedronken en weer was er een weekeinde ten einde.

Het weekeinde erop begint al op vrijdag. Vroeg naar huis om op tijd op het perron te staan. Op weg naar de school van neef Pim. Zijn diploma wordt uitgereikt.
Die uitreiking duurde en duurde. Lang wachtte wij tot Pim aan de beurt zou komen. Bleken de docenten toch gevoel voor humor te hebben!
Pim mocht als aller, allerlaatste zijn diploma ophalen.
Hij had de docenten de afgelopen schooljaren zo gepest dat zij wat terug wilden doen. En dus moest Pim wachten. Alleen... Hem had je er niet mee. Hij vond het wel leuk geloof ik. Ach, iedereen blij met die mooie cijfers.
En het wachten was niet echt vervelend. Ik hoorde hele mooie verhalen over hoe bijzondere mensen mooie prestaties hebben gehaald. Soms zelfs hele hoge cijfers. Er waren er veel met vele negens en tienen. Ook dat was mooi om mee te maken.

Als laatste mijn vlinderstruik in bloei. Dit jaar niet zo groot, maar wel mooi paars.
Hier kijk ik nu ieder weekeinde tegen aan. Mooi hè?