Bloemen in de tuin

Zondag 14 Juni 2009 at 6:09 pm

Met eerste pinksterdag al de eerste barbecue. Toen waren daar de rode klaprozen al flink in bloei. Daar zijn de eerste twee foto's van.

Klaproos op eerste pinksterdag
Eerder dan die van mij
Ik heb veel minder klaprozen
Nu zijn er vier in bloei
Mooi hè?

De volgende zijn van mijn tuin. Pas nu bij mij de rode klaprozen in bloei. Ook wat andere bloemen goed in de bloei. Maar vraag geen namen... ;-)

De naam van deze mooie paarse bloem ben ik even kwijt

Al lijkt ie op de foto echt heel blauw
De lavendel doet t ook weer erg fijn
Deze zijn ook erg mooi

Geen reacties

Rayman als Familyman

Vrijdag 12 Juni 2009 at 11:14 pm

De laatste theatervoorstelling van dit seizoen is een voorstelling van Jörgen Rayman. Woensdag zag ik deze voorstelling. Zelf zou ik niet zo snel gaan, maar mijn zus vind Jörgen Rayman erg leuk. En van je familie moet je het maar hebben. Dus ik mocht mee.

Jorgen Rayman Zo vind ook Jörgen Rayman, familie is belangrijk. Familie is alles. Jörgen staat op het podium in een lege feesttent aan het einde van een groot familiefeest. Hij begint uit te leggen hoe het zo gekomen is dat hij in deze tent staat.
Jörgen begint het verhaal over zijn familie. Hij is van Surinaamse afkomst en daar is familie heel belangrijk. Je kan je familie nooit niet uitnodigen. Hij vertelt over die keer dat hij en Sheila zijn vrouw een feestje voor vrienden wilde geven, met alleen dat ene familielid erbij. Uiteindelijk werd het weer een feest voor zeker 80 familieleden. Waarbij alle anekdotes over familieleden breed worden uitgemeten.

De feesttent, met dank aan de website van Jorgen Rayman De opbouw van het podium is weer erg knap gedaan. Ik blijf mij verbazen hoe met een paar simpele dingen iemand zo een goed decor neerzet.
Met zes doeken is de illusie van een grote tent gecreëerd. Verschillende kleuren licht laten je denken in een grote strandtent, een soort tipi, te staan. Heel herkenbaar staan her en der wat stoelen, een ordinaire tafel vol met lege en halflege flessen drank en een orkestje wat van Jörgen de laatste tonen moet blijven spelen tot hij vind dat het einde tijd is. Hij heeft ze tenslotte betaald. Prachtig.

Jörgen staat op het podium te vertellen als een "stand up comedian". Soms rollen de grappen wel erg makkelijk over het toneel. Hij kan ook erg beelden vertellen, overdrijft zijn Surinaamse accent eens fijn als dat zo uitkomt en laat ook zijn soepele heupen zien.
Maar hij vertelt ook verhaaltjes, misschien wel autobiografisch, over zijn familie, over de ontmoeting van zijn vrouw en over zijn komst naar Nederland. Sommige verhaaltjes ontroeren, maar een volgende grap is nooit te lang weg. De boodschap is duidelijk, familie is belangrijk, zeker voor iemand uit Suriname. In Nederland kun je kappen met je familie, maar niet in Suriname.
Ook de nieuwbouwwijk van Almere komt in zijn verhaal voor. Over de nieuwe Surinamer in de wijk, over de ervaring met de buren. En daarbij sluit hij zijn familieverhaal af met een zeer onwaarschijnlijk einde over zijn oom die als rode draad in zijn hele levensverhaal een rol heeft gespeeld. Met een erfenis is hij geworden hoe en wie hij nu is. Met die rijkdom is hij verplicht tot zijn grote familiefeesten in Almere.

Het is een verhaal met een mooie boodschap en toch verveel je je geen moment als je in volle vaart door Jörgen wordt meegesleept in zijn familiehistorie.

Geen reacties

Ernst van der Pasch wil worden herdacht

Vrijdag 05 Juni 2009 at 11:32 pm

Donderdag was ik in het stadstheater om te kijken naar Ernst van der Pasch met zijn programma Laat niets van waarde achter.

Laat niets van waarde achterErnst vraagt zich af waarom hij (of wij) bestaan. Hij is nu 33 jaar en denkt, op het toneel, hard op over de zin van zijn of hèt leven. Daar is de titel van zijn show ook op gebaseerd, laat (n)iets van waarde achter. Wat is de waarde die je toevoegt, die hij toevoegt, en gaat t (je) dan wel goed. Hij kwam aan de titel door een bordje met die tekst in de kleedkamer van zijn voetbalclub. Hij kreeg daardoor in de tweede helft een filosofiemoment. En de wedstrijd werd verloren met 8-1.

Ernst geeft geen geld aan een collectant op straat van het wereld natuur fonds. Wat heeft dat voor zin? De panda sterft toch uit! Bovendien, wat doet die panda voor mij als ik met uitsterven wordt bedreigt? Iedereen en alles gaat dood. Of je nu dieren dood of ze niet helpt. Bovendien, heb je wel eens tofu geproefd? Bleehhh! :-)

Ernst probeert het ook met Bhoedda uit te leggen. De leer van Bhoedda, legt Ernst uit, is dat je jezelf moet verwezenlijken. De mens verlangt te veel. Verlang minder en je bent gelukkig met wat je hebt en met wat je krijgt.

Mij valt op dat Ernst op zoek is naar het monument dat hij achterlaat. Ernst wil worden herdacht. Als voorbeeld somt hij een lijst van cabaretiers en cabaretgroepen op. "Ze hebben getoerd" roept hij. En of hij, als iemand over 15 jaar zo een zelfde lijst opnoemt, dan wel wordt herkend.

Hij vraagt ook aan de zaal of ons bestaan zinvol is. Of wij daarvoor onze vingers omhoog willen steken. Maar bijna niemand doet dit. Hij vraagt aan iemand voorin wat zijn passie is. Daarmee laat hij zien dat wat je doet marginalistisch is voor de hele mensheid. Toch is t voor jou, of je familie, zinvol wat je doet.
Zo ook zijn vraag of wat hij doet zinvol is. "Voor ons wel" roep ik impulsief door de zaal. Want dat is het ook, zinvol bepaal je niet alleen, dat ligt niet aan jezelf. Zijn optreden is voor mij zinvol.

Het programma van Ernst vind ik prachtig. Mooie liedjes, veel stof tot nadenken met originele voorbeelden om dat nadenken te ondersteunen. Waarvan het vervolgens voor mij weer moeilijk navertellen is. Dat nadenken is echter goed gelukt. Ik zal Ernst van der Pasch hierdoor nog lang herdenken. Of ik 15 jaar nagedachtenis red, moet nog blijken.

En anders kun je je over 15 jaar gewoon opnieuw voorstellen Ernst. :-)

Geen reacties