An en Jan met de Top 100 allertijden

Deze keer op een maandag naar het theater, dat is best bijzonder. Zo vaak lukt dat niet op een maandag. Dit was bovendien ook een bijzondere voorstelling, een muziekvoorstelling met Jan Rot en Marjolein Meijers in de An en Jan reeks.

Jan Rot heeft de lijst van de Top 100 allertijden bij elkaar opgeteld. Van de 100 beste platen heeft hij een selectie gemaakt en de nummers vertaald. Voorafgaand aan het spelen van het nummer vertelde Jan ook nog iets over het verhaal, de moeilijkheden met vertalen of de uitdaging van juist dit nummer op het podium spelen.

Voor ons was het allemaal goed. In het begin is het wel even wennen. Een heel bekend nummer zit je onverwacht mee te zingen en dan klopt jouw tekst niet, want dat is het oorspronkelijke engels!
Toch maakte dat niet veel uit. De (kleine) zaal kwam helemaal los. Met ieder nummer werd de feestvreugde groter. Met als hoogtepunt hun laatste nummer, Bohemian rhapsody van Queen. Wie zich de clip herinnert, daar staan vier gasten uitgelicht in wit licht. Zo ook de band van An en Jan. Alle vier naast elkaar staan en uitgelicht met een witte bundel licht. Ik leek wel net naar die clip te kijken.

Met twee fantastische medespelers, Jakob Klaasse op piano en Jan van der Meij op gitaar, ging ook dit nummer er bij het publiek in als zoete koek. Zeker zoals Jan het vertaald heeft in het Nederlands. Want tevoren legde hij uit dat Gallileo, Bismilla en Figaro termen zijn die bij de opera horen. Dus die hoeven niet vertaald. Geweldig, want dat maakt de herkenning een stuk makkelijker.

Voor mij waren Jakob Klaasse en Jan van der Meij onbekende muzikanten, ik onthou individuele muzikanten slecht. Misschien moet ik daar maar eens iets in veranderen, want ik heb hele fijne stukjes piano en gitaar gehoord. De kwaliteiten van Marjolein Meijers, en zeker van Jan Rot, waren al bekend. Bij elkaar was dit een fantastische muziekavond.

Ter herinnering ook hun album met de TOP 100 allertijden gekocht. Straks kan ik daar ook op meezingen.

Natuur op tijd

Het is eind mei. Al jaren hou ik de bloei van mijn pioenroos bij, al vanaf 2004 tot en met vorig jaar. Ook dit jaar komt eerst een bloem tot bloei. Woensdag begon dat al met de opening van knop. De groene buitenbladen wijken voor de roze binnenkant. Vrijdag was de bloem zo groot als een tennisbal. En vandaag, op zondag, is de bloem al groter dan een softbalbal. Dit jaar is de pioenroos mooi op tijd.

Eerst even aandacht voor de sering. Die is ook weer prachtig met aan ieder uiteinde een tros met bloemen.

De blauwe druifjes zijn al bijna uitgebloeid. Het onkruid op de achtergrond is inmiddels weg.

De rest van de rand ziet er ook fijn uit.

De pioenroos, hier de eerste bloem.

Pioenroos van de zijkant.

Hier diverse bloemen van de sering van de zijkant.

Na het opruimen van weer veel onkruid was het ook nog goed toeven in het zonnetje.

Kees Torn - Einde verhaal

In het stadstheater te Zoetermeer kwam Kees Torn zijn levensverhaal vertellen in zijn programma Einde verhaal. Hij was, zei ie zelf, dit keer een stuk positiever dan andere keren. Hij zou over het leven gaan vertellen in plaats van over de dood, zoals in zijn vorige programma. Dat was een stuk makkelijker. Want aan de dood kwam geen einde en aan het leven wel!

Voor zijn vorige programma Dood en verderf heeft Kees een poelifanario gewonnen. Kees was erg blij met de prijs, met het gebaar dan. Want de prijs zelf was maar een spiegel.

Hij zou zich deze keer ook inhouden en heeft daarom alles geschrapt wat indrukwekkend was. "Want voor je het weet zit je zo in Carre" zegt Kees "en wat moet je met twee spiegels? Tegenover elkaar hangen?"

Zo zit je gelijk weer goed in de taalgrappen van Kees Torn. Zoals gebruikelijk is bijna niets te onthouden en heb ik mij verschrikkelijk goed vermaakt. Vooral ook omdat mijn neefje Pim meeging. Niet alle grappen waren hem echt duidelijk, maar volgens mij heeft ie ervan genoten. Het leukst vond ik dat Pim niet snapte dat een kennis van Kees van 44 met dames van een andere leeftijdscategorie omging. Zijn vriend had nu een vriendin van halverwege de dertig.
Maar zijn vriend is ict-er, die rekenen anders. De helft van dertig (waarbij Kees omstandig met zijn handen een afstand in tweeën verdeelt) is toch wel jong. Pim zag t probleem niet zo. Hij vond de berekening echter helemaal kloppen!

Het was leuk Kees na zijn programma Dood en verderf en C3 weer te zien. Natuurlijk kon hij niet van zijn whisky en sigaren afblijven. Fantastisch hoe hij aan t publiek vraagt of wij bezwaar hebben dat hij een sigaartje opsteekt. "Het geeft niets hoor al u niet wil dan kom ik gewoon over twee jaar terug" zegt Kees. Heerlijk!
Gelukkig had Kees een prachtige oplossing gevonden in een heel leuk decorstuk. Waarbij hij ook een knap stukje acteerwerk laat zijn tijdens het beluisteren van een liedje van Drs. P.. En die 'oplossing' voorkomt indirect ook dat wij een staande ovatie mochten weggeven.

Kees heeft prachtige teksten en hele fijne liedjes. Twee dingen heb ik proberen te onthouden. De parodien op bestaande gedichten. Dit is, legt Kees zelf uit, twee regels van het begin van een gedicht dat hij afsluit met twee eigen regels. Moeilijk te onthouden, want de kunst is dat hij dit op bestaande gedichten doet. Maar ook liedtekst krijgt een parodie: "Krijg toch allemaal de kolere, valt toch allemaal dood. Want die kutstad almere, heeft voorgoed mijn humeur verkloot".
Als laatste is het Zwarte Kat-lied bijzonder om te vermelden. Kees en Zwarte Kat hebben een 1-aprilgrap bedacht, die na 1 april ook nog werkt. Kees en Zwarte Kat leven in onmin omdat die "Zwarte Katters" zoveel klagen over zijn voorstellingen. Alle regels van het refrein, je snapt het wel, eindigen op zwarte kat punt en el. Heerlijk! Want net als ik denk dat t zo wel lang genoeg is trekt Kees het lied nog even door met nog 20 'en el' regels.

Ik heb genoten. Als je ook van Kees Torn wil genieten, kijk dan eens op youtube. Vooral die woorden die achterelkaar worden geplaatst uit een van zijn eerdere shows is bewonderingswaardig.

Als alles op rolletjes loopt...

gaat het bergafwaarts!

Ik heb het druk.
Goed druk.
Ben lekker bezig.
Lekker uitgaan.
En nog steeds met plezier naar mijn werk.
Té goed kan ook. Een oud-projectmedewerker had daar deze gevleugelde uitspraak over "op rolletjes".

Ik blijf liever met beide benen op de grond staan.

Fietsweer

De hele week rij ik al met de cd van Skik in de auto. Die cd "Niks is zoas 't lek" met dat nummer, op fietse. Met dat heerlijke refrein...

wie döt mij wat, wie döt mij wat
wie döt mij wat vandage
'k heb de banden vol met wind
nee ik heb ja niks te klagen
wie döt mij wat, wie döt mij wat
wie döt mij wat vandage
'k zol haost zeggen, jao het mag wel zo

Vandaag dan maar van het lekkere weer genoten en op de fiets gestapt. Om de kijkers wat gevoel erbij te geven ook plaatjes erbij gemaakt. Die wind zat trouwens niet alleen in de banden, maar dat zie je dan weer niet.

Bij het molenslootpad richting Gelderswoude was de wind toch echt goed te voelen. Even gestopt bij de eerste tocht om van de omgeving te genieten.

Halverwege het Gelderswoudsekerkpad ga je een dijkje op en fiets je weer over water. De vogels vliegen over je hoofd. Je ruikt alleen weiland. De wind suist langs je heen.

De aankomst bij Weipoort brengt je bij het begin van de Noord AA. De naam die vaak verkeerd wordt gegeven aan de Zoetermeerse plas. De lammetjes (jammie!) genieten hier van wat schaduw terwijl ik het weiland in kijk. Terugkijkend naar het Gelderswoudsekerkpad zie ik dat ik best 'diep' in de polder heb gereden.

Over het Korte Kerkpad fiets ik dan verder langs Zuidbuurt. Eindelijk zie je ook een kerk (de St. Jan) op dat pad.

Even doortrappen en je bent zo bij de Zoetermeerse plas. BIj het AA-Zicht een lekker biertje, een Ename, besteld.
Heerlijk dat genieten.