Kerst 2008 - dag 2 t/m 4

Ik heb vier hele gezellige en lekkere kerstdagen gevierd met vrienden en familie. De gezelligheid en geanimeerde gesprekken zijn moeilijk op foto's vast te leggen. Zelfs van eten is lastig vast te leggen hoe lekker het allemaal heeft gesmaakt. Ik kan hooguit laten zien wat er allemaal was. En neem dan maar van mij aan dat het lekker was.

Dus alle andere kerstdagen heb ik achter elkaar in een fotoreportage geplaatst. Dan kun je ze lekker allemaal achterelkaar bewonderen. De tweede kerstdag heb ik met familie aan de steengril gezeten.

Mijn zus heeft allerlei heerlijke hapjes gekocht voor op de steengrill.
Daarbij een aantal lekkere sauzen klaargemaakt.
Genoeg hamburgertjes en slavinken voor kinderen die niets anders lustten.
Ik nam zelf een fles oude wijn mee uit de voorraad. Ik moest tenslotte even keuren of ie nog goed was.
Dat alles complementeerde tot een heerlijke en gezellige tweede kerstdag.

Derde kerstdag vierde ik met vrienden. In de diverse agenda's kwam deze dag uitstekend uit. Ik had mooie en eenvoudige gerechten uitgekozen om te bereiden.
In de middag konden we al het warme voorgerecht voorbereiden. En ook het koude voorgerecht.
Een salade van heilbotfilet en koolrabisaus (je wordt soms wel eens op een idee gebracht).
Daarna de soep, een heerlijke bouillabaise.
Daarna het warme voorgerecht zo uit de oven.
En hier op t bord, zalmfilet in bladerdeeg.
Om de smaak te breken een citroenspoom.
Om uitgebreid door te gaan met een lamsrack, met diverse groenten en zo.
Het lamsrack was zeer goed gelukt.
Daarna een goed uitgebalanceerd kaasplankje.
Waarbij weer een nieuwe fles rode wijn open gemaakt kon worden. Heerlijk!
Het grand dessert bestond o.a. uit de twee taarten van eerste kerstdag. Deze werden zeer geprezen door mijn dinergasten.
Bij het dessert een lekkere, lichtzoete dessertwijn.

En de laatste dag om een paar van de restjes op te maken. Niet dat er veel restjes waren, sommige gerechten heb ik gewoon weer nieuw gemaakt.
Om te onthouden welke plak van welke soort is maak je een nette uitleg.
Dezelfde bouillabaisse als de vorige dag.
Hetzelfde warme voorgerecht als de vorige dag.
Een stukje kangeroebiefstuk, met alle groenten die over waren gebleven.
Deze oude wijn smaakte nog prima. Snel die tweede fles ook eens op maken.
Een stukje roodkorstkaas van dichtbij.
En hier het hele kaasplateau.
Bij het dessert, een paar bolletjes ijs, een bijzonder lekkere dessertwijn. Met een uitgebreid palet aan smaken.

Dit waren een paar fijne dagen. Snel weer wat dinergasten uitnodigen. Het smaakte allemaal naar méér.

Kerst 2008 - dag 1

Weinig verrassends te melden. Alleen foto's van een heerlijk diner. Lees de bijschriften voor wat uitleg.
Dat lekkere eten zal deze week nog wel even doorgaan.

Heerlijk genoten! Aan het einde van de maaltijd volgde een lekker kopje koffie met de kerstfilm van dit jaar: Seven Pounds, met Will Smith. Dit keer geen actie van Will maar een echte 'goed gevoel'-kerstfilm, een aanrader.

Al hele week lekker eten

Het is al een hele week feest geweest. Na mijn etentje bij de kerk volgden nog 3 lekkere dagen. De hele week heb ik al lekker gegeten. Bij vrienden, met collega's bij mijn favoriete restaurant en thuis, zelf bereid met vrienden.

De eerste gelegenheid was met Herbert en Ead. Er was wat wijn om te proeven, uit Hongarije.
Ead had drie heerlijke thaise gerechten gemaakt.
Ondertussen lekker van de wijn geproefd.
Heerlijke wijn, waar best een paar meer flessen van de proeven zijn.

Vervolgens met collega's bij mijn favoriete indonesisch restaurant gegeten. Op de kaart kon iedereen iets vinden dat ze lekker leek.
Zoals deze prachtige rijsttafel.
Ik koos samen met een collega weer voor mijn favorieten, zoals deze Kambing vlees pedis.
Vier collega's namen ieder een rijsttafel met de collega tegenover hen.
Alleen Kambing vlees is niet genoeg,dus kozen we ook de Tahoe telor.
En een Ikan pepesan.
En de Ayam Penyet.
Het was genoeg voor twee
personen. In het enthousiasme de laatste stukjes op te maken ging iets tijdens t opscheppen niet goed. Maar zo nauwkeurig mikken lukt alleen met een beetje toeval.
En een dessert, een bokaal met rambutan.

Daarna mocht ik zelf in de keuken staan. Voor de hulp van het ophangen, voor het wederzijds bij elkaar eten, had ik ook een diner weg te geven.
Eerst gevraagd naar de hoeveelheid honger. Die was gemiddeld dus heb ik t maar bij 3 gangetjes gehouden. Hier een warm voorgerecht van zalm in bladerdeeg met vulling van bosuitjes en tuinkruiden en een vulling van spinazie met knoflook.
Daarna het hoofdgerecht. De ene tafelkant at een dorade grise uit de oven. Met romatomaatjes en romige vissaus.
De hele tafel was gevuld, met groente en drie soorten sauzen, natuurlijk de patatjes (voor Ead). Al 't eten werd weggespoeld met een lekker wijntje.
Hier het hoofdgerecht voor de andere kant van de tafel, een hertenrugfilet met wildsaus, of champignonsaus naar keuze.
De wijn werd voortvarend gedronken maar toch hielden we een glas over. Dus snel maar een kaasplankje tussendoor gemaakt. Waren er toch nog vier gangetjes.
Om het geheel af te ronden had ik een lekker dessertwijntje op de kop getikt bij een schaaltje met ijs.

Het was een heerlijke week. Op naar de volgende week!

Lekker eten bij de kerk

Het is alweer een tijdje terug dat ik bij dat ik bij het restaurant Zebedeus ben gaan eten. Vandaag gezellig met R & R er naar toe in de randstadrail. Helaas was de RR voor R & R vertraagd en stond ik een half uur buiten in een best wel koude wind (zóó klein).

Eenmaal in de tram waren wij snel in Den Haag en bij het restaurant. De keuze voor een smaakvol diner is al een hele belevenis. Vooraf heb ik de menukaart op de website bestudeerd. En eerlijk verteld, die vond ik niet aantrekkelijk. Maar goed, ik vond ook geen beter restaurant via internet dus toch gereserveerd. Ik ga al snel voor een stukje rood vlees en dat staat....
Niet op de kaart.
Ik had dus stiekum vooraf al gekozen voor de eendenbout. Bleek deze uitverkocht! Aahhh, Ahhhhhh.... Wat moest ik nu?

Gelukkig was er een aantrekkelijk dagmenu, waarover later meer (met de foto's). In de dagschotels werden ook aantrekkelijke keuzes aangeboden. Dus daar werd ook een keuze gemaakt. En daarna maar eens een lekker wijntje besteld.
De bovenstaande wijn kwam mij bekend voor en bij het zien van de fles wist ik het zeker. Dit zou fijn gaan smaken.

Het gesprek verliep zeer geanimeerd en voordat we 't wisten stond daar het voorgerecht.



Zeer bijzonder was de koolraapsaus, die wij eerst verdachten op een inhoud van bloemkool. De saus was precies goed. Heerlijk bij die heilbot. Dus ook iedereen even laten proeven.

Daarna volgde het hoofdgerecht.

Mijn piepkuiken zag er prachtig uit. Maar in eerste instantie leek er weinig bij te zitten. Een paar aardappeltjes, worteltjes en één stukje broccoli. Dan toch eerst maar eens beginnen. Het kuiken was heerlijk mals. De pootjes heerlijk sappig en de borst net aan droog. Zo langzaam aan bij het ontleden bleken die paar aardappeltjes en de drie worteltjes méér dan voldoende bij dit heerlijke kuiken.

De rundersucade was ook prima van smaak. Met een heerlijke saus, bijna hachee, net zo dik en zo zoet.
Ondertussen hebben wij heerlijk bijgekletst. De bediening was prettig attent en gaf ons ook voldoende ruimte om gezellig bij te kletsen. Het duurde dus even voor de bestelling van het desert werd opgenomen. En zo ook weer bij het afleveren van het desert. Deze 'pauzes´ bevielen mij prima.

Ik kreeg mijn desert uit mijn dagmenukeuze. Eerlijk gezegd heb ik slecht onthouden wat dit nu precies was. Ik ben helemaal niet zo van de deserts. Maar ik had opdracht van huis uit om goed op te letten voor lekkere desert. En ja, dit was erg lekker!
Mijn tafelgenoten hadden allebei worteltaart (vies hè ). Dat smaakte zeer goed. En erbij natuurlijk een slokje desertwijn. Deze kende ik nog niet, erg lekker!

Een hele tijd terug was ik eens in de Boterwaag. Ik hoorde daar van bovenstaand figuur dat ie hier bij Zebedeus was gaan werken. Natuurlijk had ik bij binnenkomst gekeken. Maar ik zag geen kok Taco. Helemaal verrast zat ie later toch aan een tafel na zijn werk. Bleek ie achterin verstopt te zijn geweest bij 'de warme gerechten'.

Nou jongeman, je hebt ons heerlijk te eten gegeven. Het eten zag er prachtig uit (zie feauteau's) en smaakte nog beter. Ik kom nog wel een keertje langs. Tot de volgende keer.

Aardig gespeeld jongens

Aardige jongens is de naam van een cd van drie grote muzikanten in de Nederlandse popmuziek.
Frank Boeijen, Henk Hofstede en Henny Vrienten wilden al heel lang samen liedjes schrijven. Dit jaar is dat er eindelijk van gekomen. Henk Hofstede had met zijn Nits een jaar pauze, Frank Boeijen deed t ook even rustig aan en Henny Vrienten heeft zijn vele muziekprojecten gewoon opgeschoven. Het resultaat is een cd en een theatertoer met drie geweldige liedjesschrijvers. Van ieder van de drie ken je wel een paar nummers.

Na het maken van de cd, waarover je op de website van Frank Boeijen nog veel meer kan lezen, beginnen de jongens een theatertoer. Daarmee kwamen de jongens op 6 december ook in Zoetermeer in het Stadstheater. En ik was er bij!

Het podium stond vol gitaren. Bij Henk stond nog een keyboard en een orgel. Achter op het podium hingen drie schermen waar op het eerste gezicht foto's werden gepresenteerd. Hoewel sommige foto's af en toe een klein beetje versprongen, alsof ze rechtgezet werden. Later bleek dat er prachtige beelden bij de nummers waren uitgezocht, soms ook filmpjes. Eenvoudig en zeer knap in elkaar gezet. Kunstzinnig.

Henk, Frank en Henny kwamen het podium op en begonnen gelijk te spelen. De zaal werd stil en ademloos luisterden we naar hun muziek. Een paar prachtige nummers verder begon Henny pas met vertellen. Nog steeds als de drie kwajongens die vroeger het podium bestormden stonden ze geintjes te maken en ontstond er een prachtige chemie met de zaal.

Er volgden meer liedjes. Met herkenbare geluid en bekende muziekjes. De prachtige donkere stem van Frank Boeijen die inzet en waarbij Henk en Henny de achtergrond zang verzorgen. Of de scherpe rand van Henk, als geslepen zilver, als hij een van zijn nummers in zet.
Bij die eerste liedjes duurt het even voor je herkent dat het hun eigen nummers zijn. Dan begint Henny met een nummer. Na twee zinnen wil de zaal al meezingen. De tekst is het zelfde maar het ritme, de manier van zingen en daardoor de stemming zijn heel anders. Ademloos luisteren we mee. Tot de zaal los kan in het refrein.

Nummers van het album Aardige jongens en nummers van die drie aardige jongens wisselen elkaar af. Op de eerste woorden van Zwart-wit klinkt er een kreet uit de zaal en wordt daarna volop meegezongen. Even later start Henk zijn nummer over de hollandse bergen (bergen, bergen, bergen, bergen). Gewoon in het Nederlands, prachtig!
Gevoel voor theater hebben de heren ook. Een ieder heeft een prachtige introductie voor een van hun nummers. Ondertussen worden er ook geintjes gemaakt, tot men zelfs niet eens meer de introductie kan vertellen vanwege het lachen. Maar ze weten ook op een prachtige manier van het publiek gebruik te maken.

Henny vraagt aan de zaal of ze even willen helpen. Deze jongens hadden niet meer voldoende geld voor een echo-machine of een extra muzikant. Dus of wij zijn laatst gezongen woord even twee keer konden nazingen. En oh ja, konden wij ook even de solo van de trombone spelen dan kon je je entreegeld terugvragen. Zeg maar dat ik het heb gezegd, zei Henny, dan komt t vast wel goed.
Zo begonnen we aan een liedje en ik had op dat moment geen idee over de solo van een of andere trombone. Tot we met de tekst begonnen.
Ga zitten want ik wil eens met je praten
praten praten.
Ik ben allang niet meer zo blij als toen
toen toen.
Nee schrik maar niet ik wil je niet verlaten
verlaten verlaten
Er is iets en ik kan er nix aan doen.

Zonder ook maar iets te verklappen waren we allemaal begonnen met "Is dit alles". Zonder moeite pakte je het ritme op, stond er één koor een echo te zingen. En zelfs de trombone ging zonder moeite in de maat mee.
Prachtig gedaan om zo de zaal te laten meespelen.

We konden er geen genoeg van krijgen. Met de toegift kwamen de jongens nog even de zaal inlopen, ondertussen spelend. Een bezoeker mocht zelfs het basloopje even doorspelen van Henny. Terwijl Henk zijn mondharmonica versterkte door een megafoon heen. Prachtig!

En zo ook het einde. Al die tijd hadden drie zwarte gitaren aan de rand van het podium gestaan. Ze kwamen nog een keer terug en deden met een onversterkte gitaar nog een paar liedjes. Ademloos stonden we te luisteren. Totdat ze daarna echt wegbleven. Nog harder klappen hielp niet meer.
Hier zagen we iets unieks, een groot feest.

Heel aardig gespeeld door die aardige jongens.

Wie heeft Onno Innemee vermoord?

Wie heeft Onno Innemee vermoord? zag ik vorige week in het Stadstheater in Zoetermeer. Onno Innemee speelt heel veel typetjes. Om veel typetjes te kunnen spelen heeft hij dit prachtige verhaal verzonnen dat ie als klucht brengt. Hij heeft een weekend georganiseerd waarbij hij al zijn familie en vrienden heeft uitgenodigd waarvan hij denkt dat ze hem zullen vermoorden. Hij laat met een filmpje boven het decor zodat je als bezoeker begrijpt waar het verhaal begint.
Het decor is trouwens prachtig. Een grote entree, met uitzicht door t raam naar buiten, een buitendeur, een lift en deuren naar andere kamers.In dit decor komt steeds een nieuw typetje naar binnen. Deze wordt voorgesteld, pakt vervolgens (op soms hilarische wijze) een sleutel met zijn of haar naam van het sleutelrekje en verdwijnt naar 'boven' naar de kamer. 

Het eerste deel duurt vrij lang. Dat heb je pas echt in de gaten als de pauze begint. Want alle typetjes worden prachtig uitgewerkt. Ieder typetje heeft eigen kleding, een andere stem en soms een pruik. Al vrij snel vergeet je dat alle personages door Onno Innemee worden gespeeld. Tot ie af en toe uit zijn rol valt, door een verkeerde stem te gebruiken en het publiek beschuldigd dat ze niet zitten op te letten. Dat we wel eens hadden mogen vertellen dat ie met de verkeerde stem stond te vertellen.

De overgang naar de verschillende kamers is ook heel mooi gemaakt. Met een inventief truukje wordt het hele decor snel een andere kamer. Ook bevat het decor genoeg deuren, zoals John Lanting ook gebruikte, om van typetje en kleding te wisselen. Soms gaat dat heel snel. Ik was verbaasd dat Onno zo snel van de ene naar de andere kant van t decor weet te komen.  

Uiteindelijk moet aan dit verhaal ook een einde komen. Dit wordt gestart na de pauze. Het verhaal vraagt dat sommige typetjes bij elkaar komen. En dat is best lastig als er maar één acteur is voor alle typetjes. Toch weet Onno dit heel vaak erg mooi op te lossen. Hoewel ie zelf ook wel eens in de war raakt van alle wisselingen. Soms lijkt t daardoor wat rommelig. Toch blijf je zijn verhaal goed kunnen volgen.

Het einde was prachtig in elkaar gestoken. Diverse keren wist Onno je op t verkeerde been te zetten. Nadat zijn laatste typetje de laatste woorden uitsprak gaf het publiek een daverend applaus. We stonden al te klappen toen bleek dat er nóg meer uitleg was. Met een echte aftiteling heeft Onno het verhaal met alle typetjes in een filmpje uitgelegd. Mocht je t nog niet begrepen hebben dan kreeg je alsnog een kans waarbij alle typetjes extra mooi waren uitgewerkt. Een prachtig verhaal om te zien. Met een leuke boodschap, wie heeft Onno Innemee vermoordt?