Zaterdag 25 Oktober 2008 at 4:54 pm
Ik heb inkopen gedaan. Allereerst de verjaardagscadeaubon of eigenlijk cadeauplastic ingewisseld voor twee albums van Nederlandse artiesten. Daarna op internet mij verheerlijkt aan allerlei nieuwe cd's die ik nog niet had. Ook deze heb ik met plastic betaald en ze zijn vandaag bezorgd. Credit plastic heeft bij mij nog geen crisis opgeroepen.
Iets oproepen deed de eerste band die ik in de cdspeler stopte. Een AHA-erlebnis, het feestgevoel van de jaren '90, en ook uit de tijd dat ik lekkere nummertjes opzette voor veel publiek. Het feestgevoel begon al met Loaded (ken u deze nog nog nog...). Even later kwam Rocks: "Get your rocks off. Get your rocks off, honey".
De cd is meegegaan de auto in op weg naar de boodschappen. Ik kreeg verschrikkelijk veel zin om het gaspedaal heel diep in te trappen. Dat heb ik toch maar niet gedaan. Dat zou de tijd met Primal Scream alleen maar korter maken. Dus ik heb nog een blokje om gereden. Ik ben op plaatsen geweest waar ik eigenlijk niets qua boodschappen nodig had. Terug in de auto kwam het feest weer terug.
Alsof het zomer was, met de zon door het open raam, schreed ik met mijn auto door de binnenstad. Tot de laatste nummers van het album. Ik kon mijn voet niet meer inhouden en heb de weg naar huis twee keer moeten rijden. Te veel nummer en te weinig asfalt.
Some velvet morning bracht mij 's-middags weer thuis. En met autobahn 66 kon ik te veel boodschappen naar binnendragen. Wat een fijne muziekjes vanmiddag!
Dinsdag 14 Oktober 2008 at 6:33 pm
Ik ontving een geboortekaartje met een prachtige foto. Ik dacht al om de foto in te scannen.
Gelukkig blijkt Stellan zijn eigen geboortekaartje ook op zijn (besloten) weblog te hebben staan.
De ouders van harte gefeliciteerd met de komst van jullie zoon.
Bijna gelijktijdig kreeg ik nog een tweede kaartje met babyvoetjes in reliëf. Even verderop in de straat is een dochter geboren, Valery.Ook hier de ouders van harte gefeliciteerd.
Zondag 05 Oktober 2008 at 3:42 pm
In de afgelopen week had ik wat tijd over. Door een ontsteking gedwongen kon ik een paar dagen thuis doorbrengen. Dat geeft ook tijd om een goed boek te lezen. Vrijdag begon ik aan "Het Shakespeare geheim" of "Interred with their bones" zoals de oorspronkelijke titel luidt. Jennifer Lee Carrell beschrijft de avonturen van Kate Stanley, die op zoek is naar de geschiedenis van Shakespeare.
Kate Stanley, een 29-jarige deskundige op het gebied van het werk en
leven van William Shakespeare, heeft de universiteit van Harvard vaarwel
gezegd om zich te storten op een carrière als toneelregisseuse.
Ze heeft de grote eer om als Amerikaanse een productie van Hamlet te mogen
regisseren in het beroemde Globe Theatre in Londen.
Vlak voor de laatste repetities verschijnt plotseling Kates vroegere
mentor van Harvard, Roz. Roz geeft Kate een klein gouden doosje met een
vreemde boodschap: "Als je het openmaakt, moet je gaan waarheen het je
leidt."
Diezelfde avond verwoest een brand een deel van het Globe Theatre. De
zaak wordt nog veel ernstiger wanneer in de theaterzaal het lichaam van
Roz wordt gevonden. Ze is vermoord op een wijze die overeenkomsten vertoont
met de moord op Hamlets vader.
Die avond opent Kate het gouden doosje dat Roz haar heeft gegeven.
Daarmee slaat zij een weg in die haar zal leiden naar een van de zeldzaamste
documenten uit de wereldliteratuur: een reeds lang vermist toneelstuk van
William Shakespeare ...
In het begin lees je de gebeurtenis zoals op de achterkant. Direct komt het verhaal in een stroomversnelling, een thriller. En die spanning laat je niet meer los. Je maakt kennis met historische personages en historische locaties. Vanaf het begin word ik het verhaal in gezogen dat ik beelden van Londen en Boston zie. De gebouwen en gebeurtenissen zijn levendig beschreven en een filmbeeld bekruipt me.
De zoektocht naar het toneelstuk doet mij denken eerdere zoektochten. Fijne boeken als Het einde van de Cirkel van Tom Egeland en de Da Vinci code van Dan Brown liggen nog vers in het geheugen. Ook de films als de Da Vinci code, National treasure een en twee (Book of secrets) geven aanleiding om van dit boek een verfilming te mogen verwachten.
Uiteraard zoek ik dat even na bij de IMDB over Jennifer Lee Carrell. Dar blijkt dat ze meeschrijft aan een film over MacBeth. Op haar eigen website Jennifer Lee Carrell dot com staat hier weer niets over. Even afwachten dus.
