Familieweekend

Op vrijdag begon het theaterseizoen. De opening was voor ons een grote voorstelling. Alle familieleden kwamen speciaal voor mijn moeders verjaardag bijeen (en natuurlijk voor de theatervoorstelling). Wij hadden met zijn allen gekozen voor Brigitte Kaandorp.

Brigitte heeft deze keer een minder uitbundig decor dan andere keren. Maar wel heel effectief. De voorstelling begint met een doorzichtig doek voor het podium waar ook tekst en noten op staan. Of wij onze kazoo maar wilden gebruiken om de noten te spelen. Een beetje jammer van het liedje, dat er in het nederlands niet zoiets hoopvols is om op te toeteren.
Verder maakte Brigitte Kaandorp een prachtige show. Bedriegelijk simpel met een tekst, een liedje en een tekst en een liedje en nog een liedje probeert zij met al haar ervaring als cabarettiere om onze gids te zijn, ons boegbeeld in moeilijke tijden. Over de moeilijkheden uit haar verleden tijd wordt dan ook dankbaar gebruikt als voorbeeld waar het mis ging en hoe het (leven) weer op de rails gezet kan worden. Knap om ons wéér zo lang ademloos naar haar te laten luisteren.

Affijn, dat was vrijdag. En op zaterdag hebben wij met zijn allen gezellig en gezamenlijk gegeten. Trouwe lezers kennen mijn lange tafel die een groot deel van de familie een eetplaats kon bieden. Voor de overigen was al snel een extra tafel geplaatst. Natuurlijk hoort bij de familiebijeenkomst ook wat vermaak.

Zoals hier mijn nichtje haar behendigheid op de eenwieler toont. Helaas is dit ook de enige keer dat ik deze dag het fototoestel heb gehanteerd. Ik had het nogal druk met koken voor twaalf personen.

Het menu bestond uit een voorafje van scampies in knoflookboter (of toast met zalm danwel paling), een rijk gevulde tomatensoep en als hoofdgerecht een ossenhaas, lamskotelet van t rack, konijnehaasje en varkenshaasje aangevuld met sausjes, speciale witlof, gebakken aardappeltjes, patatjes, appelmoes en sla. Kinderen die niet van zoveel aparte dingen hielden kregen een hamburger en spercieboontjes. Daarbij een heerlijke wijn en een ijsdesert van onder andere bramenijs complementeerde het diner.

Tijdens de koffie kon ik mijn nieuwste kastje gebruiken. Eerder op de middag had ie ook al goed dienst gedaan om de drakenjagers te tonen. Nu was t de beurt aan Scooby Doo. Allen zo van het netwerk af.
Lekker makkelijk met een eenvoudig menu waarbij je uit je filmvoorraad de juiste film bij het juiste publiek kunt kiezen. Met als laatste film Superhero Movie. Een parodie op alle superhero films maar dan in een jeugdversie. Mijn neefjes hebben er hartelijk om gelachen, zo hard dat ik vrees voor hun buikspieren.

Het was een gezellig en druk weekend.

Huisdier (2)

Ik zie ze regelmatig... lopen. Beestjes, kleine en grote beestjes. Torretjes of spinnetjes. Deze mag met recht Spin worden genoemd.

Ik begon al op haar/zijn gezelschap te rekenen. 's-Avonds kroop ie zo gezellig over de muur en het plafond.

Zou dit familie zijn van deze? En waar is ie nu gebleven? Ik zie 'm/'r niet meer.

Ik heb wel eens gelezen dat 's-nachts spinnen je mond inlopen omdat die open staat en dat lekker vochtig en donker is. Ik zal 'm/'r toch niet....

Eten bij Puck

Vrijdag 12 september is de verjaardag van mijn moeder. Om dat heugelijke feit te vieren koos zij voor een diner bij Puck. De keuze voor het restaurant was in februari al gemaakt, toen wij op zondag gingen eten.

Vandaag waren we vroeg en de eerste gasten in het restaurant. Eerst maar eens een drankje gedronken bij de bar. Daarna aan tafel en de menukaart bestuderen. Je kan kiezen uit 5 hoofdgerechten, twee keer vis, twee keer vlees en zelfs vegetarisch. Alleen het voorgerecht kiezen was lastiger. Gelukkig hebben ze vier voorgerechten verzameld in Puck's trip om die keuze te vergemakkelijken.

Bij een uitgebreid voorgerecht worden twee wijnen geadviseerd. Twee halve glaasjes van ieder. Vooral de witte wijn, een Clay station Viognier, was bijzondere keus. Een hele frisse wijn met een zoet fruitige smaak.

Puck's trip was een prima keuze. Vier voorgerechten op een mooie langwerpige schaal. Van rechts naar links is er maissoep met avocado chutney en nacho kabeljauwwangen, vitello hamachi: zacht gegaard kalf, witte tonijn mango mayonaise en gegrilde komkommer, een slavink van grote garnaal met krab en kaas, lardo en lychee sorbet en als laatste tartaar van hollandse ossenhaas met eendelever, croutons en eierzalf.
Ik kan alle gerechten qua smaak gaan beschrijven maar dat is mij teveel. De verrassing begon bij de krokante kabeljauwwang en alles tot aan de ossehaastartaar was heerlijk. Gewoon zelf gaan proeven.

Bij het hoofdgerecht kozen wij twee wijnen. Als eerste de pinot noir voor bij de kalfszwezerik. En de Cabernet sauvignon voor bij de ossehaas. Een prima wijnkeuze, de cabernet zong over je tong.

Hier een paar overzichtsfoto's van de keuken. De kok staat in het restaurant. Niet weggestopt in een keuken. Alsof hij de artiest van de avond is die het publiek vermaakt. Nu eens niet met muziek of theater, maar met heerlijk eten.

Het licht bij de chef gaat ook feller branden zodra een bord wordt opgemaakt. Apart om te zien. Nadeel van de open keuken is dat je ook de baklucht van je gerecht meekrijgt, zoals bij het bakken van de potstickers.Dat was een zeer aanwezige lucht.

Hier de keuze van moeders, krokante kalfszwezerik met kalfs-prakaardappel, appelstroop artisjok en kalfsjus. Zwezerik is niet iets wat je regelmatig eet. Bovendien is het moeilijk te bereiden. Ik heb zelf al diverse malen zwezerik bereid en het blijft lastig om de binnenkant van de plak mooi glad en zacht te houden. Dat was hier niet gelukt. Door de gebruikte panko is de buitenkant té krokant.

Hier mijn keuze. Gegrilde simmentaler ossenhaas met kreeft-selderij potstickers en san marzano tomaat in truffelbouillon. De foto is nog zonder de bouillon, die heerlijk rook en ook prima smaakte. Helaas moet ik over de rest kritisch zijn. Ik ben zeer zacht vlees gewend. En óf het mes óf het vlees werkte niet mee. De combinatie van alles smaakte goed, maar niet bijzonder. Dat kwam ook door de geur van brandende potstickers iets eerder. De hoofdgerechten waren dus niet zo bijzonder als het voorgerecht of de wijn. Dat was jammer.
Gelukkig konden wij prima onze opmerkingen kwijt bij de ober die ons de halve avond attent heeft bijgestaan. Hij liep stees heen en weer liep tussen de kok en onze tafel. Het werd zelfs zo mooi dat moeders maar naar de kok ging om over eten te praten.

Dat leidde tot een klein bordje met op moeders wijze bereidde zwezerik. Prachtig, ook omdat de kok blij was dat iemand kwam overleggen wat de kritiek was. Attent om een andere bereidingswijze aan te bieden. Nu was de zwezerik heerlijk zacht van binnen.

Het desert was weer een moeilijke keuze. En wat is dan de bijbehorende dessertwijn? Wij kregen een nieuwe ober aan tafel die ons de kaart en de bijbehorende wijnen kwam uitleggen. De volgorde is van rechts naar links bij de volgende foto's van de desserts.

De desserts waren heerlijk. De garnache zag er prachtig uit, met de vier frambozen op rij. Het taartje was warm en leek zo uit de oven gekropen. Mijn dessert was nog het minst uitzonderlijk, met het koffiekopje maar toch erg lekker. De dessertwijnen paste goed bij het gerecht. Maar zonder dessert had ik mijn wijn niet gedronken. De PX is het best in een combinatie.

Het restaurant is 'modern' ingericht met zo min mogelijk meubilair en strakke designkeuken. In zo'n open restaurant verwacht je veel geroezemoes. Maar daar hebben wij niets van gemerkt. De stoelen zaten prima en we hebben prima gegeten. De rekening was echter wel hoog. Net iets té om een goede prijs/kwaliteitverhouding op te leveren.
Toch was dit fijn verjaardag vieren.