Ook snel

Twee dagen na aankomst van Firefox 3.0 is OpenSUSE met versie 11.0 uitgekomen.

Ik kan dit plaatje van mijn laptop wel laten zien. Maar als lezer heb je daar niet veel aan. Het maakt mij ook niet zo uit. Ik wil alleen even melden dat ie werkt, dat software installeren nu sneller gaat dan in versie 10.3 en dat de venstertjes mooier zijn afgewerkt.

Of het ook wat voor u is vraagt u zich af? Sja, dat weet ik niet. Ik vind van wel. Maar u kent t niet, moet sommige dingen opnieuw uitvinden en dat wil u vaak niet. Hoewel er gewoon ook weer Firefox op staat, en OpenOffice.org. Dat gebruikte u toch al?
Dus, doe het nu maar wel. Durf eens t lef t hebben.

Kom alleen niet alles bij mij vragen. Ik heb ook de eerste keer van alles opgezocht.

Snel

Net geînstalleerd, Firefox 3.0.

Wat is ie snel! De belofte wordt helemaal waargemaakt. Ben je al over naar 3.0?

Dim eens ff

Iedereen moet doen waar ie goed in is. Dus ik installeer een nieuw besturingssysteem op een oude computer. Daarmee krijgt ie een snellere dan ie had. 
Als tegenprestatie krijg ik een paar dimmers. Of was t andersom. Ik moet dimmen voor een computer?
Affijn, het ziet er prachtig uit zo.
En op de nieuwe computer staan alle documenten en de mail is ook overgezet.
Het was veel werk, dus werd t laat. Je moet ook eten. Er waren nog wat van de tomaatjes die bij de vis zaten.
Ook was er nog wat brood over. En zo eet je weer lekker.

Lekker eten (5)

Je eten kun je maar beter lekker maken. Dus voor dit diner met vrienden wat vis uit een vitrine laten aanrukken. Beproefde recepten opnieuw opgezocht, met één nieuw gerecht. Verder is het een kwestie van op tijd de goede dingen doen.
Je gooit wat gamba's in een pan met olie en knoflook. Op het laatste moment doe je daar wat thijm bij. En je hebt een voorgerecht in enkele minuten. Het bijbehorende brood stond langer in de oven.
Ondertussen kun je het hoofdgerecht vast voorbereiden. Dit was voor mij een nieuw gerecht. Prachtige kleurencombinatie. Gele puntpaprika, lenteui, zwarte olijven, kleine pomodori en een roodbaars.
Het tweede voorgerecht bestaat uit zalm, heel kort aangegaard in de oven. Met een kaviaar-creme-fraiche saus zonder kaviaar. Die was ik vergeten te kopen. Zonder smaakte het helemaal niet minder lekker.
Ondertussen heeft het hoofdgerecht lekker stan opwarmen in de oven. De roodbaars is prachtig gaar en valt zo van de graat.
Met een paar asperges, enkele krieltjes en een droge witte wijn smaakt de roodbaars heerlijk. We hebben genoten.
Het genieten ging zelfs te goed. Zo goed dat na het derde gerecht wat beweging nodig was. De actie werd omgezet in onkruid verwerking in de tuin. Heel fijn!
Na het onkruid nog wat ijs toe onder het genot van een fijne film. Goed genoten!

Waterput

Deze kom je midden in het weiland tegen. De foto is wel apart. De rand overbelicht om het water goed in beeld te krijgen.

De vindplaats is ook wel apart. Ken je deze put, ben je 'm ook al eens tegengekomen?
Het is een bijzondere plaats voor een put, bij een grote waterplas.

C3 in Zoetermeer

Nu is het al zondag. De tijd gaat zo snel, voor je het door hebt zijn alweer vele dagen en een aantal voorstellingen voorbij gegaan. Terwijl deze voorstelling toch zo leuk was. Ik heb het over de voorstelling van 4 juni van Mike Boddé, Onno Innemee en Kees Torn. Maar daarover later.

Eerder en later ging ik naar het theater. Woensdag 28 mei was Wilko Terwijn in het stadstheater. Hij had het nèt niet. Eigenlijk niet eens net, gewoon helemaal niet. Het begin was aardig, maar het niveau kwam niet uit boven 't beledigen alles wat ie niet kent. Met als excuus dat ie t niet kent. Dat is mij net iets te makkelijk. Gezien, gelachen en afgekeurd.
Vooral omdat ie geen empathie heeft voor mensen die geloven in een god, moslim, jood of katholiek. Dat ging mij te ver, veel te ver. Zeker nadat twee heel gelovige mensen de kleine zaal verlieten. Waarom? De vertrekkende man wil nog wel antwoorden. Hij gelooft in God, heeft zelfs een persoonlijke band met God. Wilko heeft dat niet, zegt ie. Heeft zelfs geen imaginair vriendje meer. Dat was t punt dat de bezoeker doorliep naar buiten. Wilko had 't er even moeilijk mee, vond t zelf misschien wel te ver gegaan. De lol in het programma kwam niet meer terug. Zelfs niet met tien minuten extra speeltijd.

Afgelopen vrijdag was ik bij het toneelstuk de Gravin van Parma. Het toneelstuk met Pierre Bokma en Carice van Houten. Een prachtig stuk waarbij de graaf (gespeeld door Rudolf Lucieer) het mooist overkomt. De kwetsbaarheid van een liefhebbende maar oudere echtgenoot straalt van het toneel. Pierre Bokma zet in het begin een mooie Casanova neer, maar naarmate de voorstelling vordert gaat die glans er wel van af.
Tot onze Nederlandse filmster, Carice van Houten, het toneel op komt als de gravin. Het stuk dicteert een sterke vrouw, maar dat komt onvoldoende over. Na een sterke opkomst verbleekt ze en verwelkt de bloem die op het witte doek zo mooi is opgebloeit. Pierre leeft nog even op maar samen lijken ze snel uit te doven. Misschien ligt het aan deze uitvoering. Later in de foyer is Carice erg aardig en besteedt veel tijd aan fotomomenten met fans. Misschien ligt het niet aan haar.

Maar ik wil iets te schrijven over een geweldig leuke voorstelling. Niet over alle bezoeken die niet leuk of minder leuk waren. Afgelopen woensdag zag ik C3, bestaand uit Mike Bodde, Kees Torn en Onno Innemee. Alle drie hebben ze hun sporen al verdiend, zelfs prijzen gewonnen. Samen zijn ze alleen maar sterker. Mike met de muziek, Onno met mooie typetjes en Kees met mooie verhalen.

De voorstelling begint al voordat ie echt is begonnen. Kees Torn komt het podium op in ballerinapakje en tutu. Het ziet er niet uit, zo'n schraal mannenlijf in een hoog opgesneden ding. Dit zet de toon voor de rest van de voorstelling. Terwijl Kees zich verontschuldigd en verteld dat ie niet had willen meedoen aan deze platte vertoning, wordt boven het toneel op een lichtkrant verteld dat de meeste teksten van Kees zijn. Later nemen ook Onno en Mike de beurt om te vertellen dat ze het niet eens zijn met de gang van zaken.

Juist deze absurbistische instelling maakt dat het een prachtige voorstelling wordt. In eerste instantie lijkt het allemaal op losse en bijelkaar geraapte sketches. Maar steeds verder in de voorstelling komt er lijn en verbintenis in. De kracht is de timing van de heren. Net even iets langer wachten, net even iets vaker doorzeuren (zeker 20 zinnen te vaak) en net iets te lang "terug" als woord in een liedje verwerken.

Dit is niet na te vertellen. Dit zou je moeten zien. Zeker omdat die lichtkrant verteld dat niets mag worden gekopieerd. Alles bij elkaar zie je dat Mike mooie liedjes speelt, Kees virtuoze teksten heeft geschreven en Onno de typetjes heeft uitgewerkt. Timing is alles en deze heren beheersen t kunstje prima. Ook op elkaars vakgebied. Kees kan ook piano spelen en Mike heeft ook prachtige typetjes in huis.

Soms lijkt iets fout te gaan. Achteraf kan ik alleen maar constateren dat t er misschien allemaal bij hoorde. Ik zou het graag nog eens zien. Ik hoop dat er een dvd van komt, van C3. En anders wil ik het volgend jaar weer. Drie profs die hun gezamelijke vakkennis gebruiken om je pijn in je buik te bezorgen. Pijn van het lachen. Met een verschrikkelijke kramp. Een kramp in mijn kaken die ik weer voel als ik terugdenk aan de voorstelling.

Achteraf herken je welke kunstenaar in welk onderdeel de overhand heeft gehad. Ten eerste vertellen ze dat deels ook gewoon op toneel. Maar ten tweede herken je ook ieders stijl. Gelukkig is het stuk voldoende ruw gebleven om dit te blijven herkennen. Kunstig ook om zo'n voorstelling samen te stellen, met voldoende ruwe kantjes en bij mij een lach die bijna niet was te stoppen. Dit mag echt vaker.

Bliksem

Eindelijk...

heb ik er eentje te pakken. De camera op de wolken richten. Lensopening zo klein mogelijk instellen, sluitertijd stond op heeeeel lang en dan maar wachten. Of de bliksem misschien voor mijn lens langs wilde stralen.

Mooi hé?