Koninginnenach 2008

Koninginnenach tweeduizendach, gevierd in dé haag. Heerlijk zeg met de randstadrail laat je je vervoeren naar de zwemtunnel. Je stapt uit op t spui. Je drentelt naar het spuiplèin en valt gelijk met je oren in fijne muziekjes.

Vlak voor de PA-tent is voldoende plaats om te staan. De cameralens haalt het ook allemaal precies.
Het enthousiasme van Leaf is aanstekelijk. Het publiek springt en zingt mee.
Ook het bier is goed geregeld. Er lopen wel vier of vijf van mensen met bierrugzakken. Uiteindelijk krijgen we er een te pakken. Helaas is het plastic waarin het bier wordt geschonken.
De haardracht van de zangeres wordt overal gevolgd.
Veel mensen hebben camera's mee. Ik ben benieuwd wat je nog ziet op zo'n camera. Hoe dicht bij kun je komen?
De zanger vraagt regelmatig wat extra actie van het publiek. Mooi hoor. Het draagt alleen maar bij aan de feestvreugde.
Dat zie je ook terug bij de bandleden. Geen moment, geen liedje dat verveelt.
Mooi als je zelf zo'n plezier hebt en dat ook aan je publiek kan doorgeven.
Na Leaf is het ombouwtijd en lopen we de grote marktstraat in. Maar goed ook, even later beginnen de eerste druppels te vallen.
Gelukkig heeft de bijenkorf een luifel. Daar staat ook het DJ-hok. Een fijne zangeres met zwoele stem staat ons te verwarmen. Prima muziekjes tussendoor.
Het druppelen houdt weer op. Op het spuiplein is inmiddels Voicst begonnen.
Voicst is dat gitaarpopbandje dat zulke teringherrie kan maken. Hier even een rustig liedje.
Maar hier hakt de drummer er flink op los.
Hij slaat nog net niet zijn drumstel in stukken.Toch zijn het fijne muziekjes. Dat blijkt ook uit de jeugdigen om ons heen.
Ik vind het ook fijne herrie.Terwijl hier de bassist uit zijn dak gaat.
Even later haalt de zanger een luchtbed te voorschijn. Gaat er op liggen en laat zich zo over het publiek voeren.
Daarna volgen nog meer luchtbedden, luchthaaien en zelfs deze ogen.
Het publiek vermaakt zich prima. De ogen gaan het hele plein over. Valt nog niet mee, om het in het juiste perspectief te zien.
Ondertussen speelt Voicst fijn verder.
Je ziet niet vaak dat alle leden van de band goed aan de beurt komen. Maar de toetsenist wist diverse malen ook een plekje op te eisen.
Even later komen er zelfs blazers het podium op. Gaan samen ook lekker uit hun plaat.
We pikken een derde feestganger op en maken benen naar een café. Daar genieten we in stilte van de bloemetjes en het bier.
Al snel worden het meer biertjes. We besluiten te blijven zitten. Prima vermaak zo om ons heen.

Ouderwets nuttigen we een ontbijtje voor de terugweg. Een pita gyros, heerlijk! De randstadrail gaat toch tot 4 uur in de ochtend door. Dat zou de HTM vaker mogen doen. Prima geregeld zo. Dit was een superrelekste koninginnenach.

Zonnige zondag (2)

Wauw, wat een lekker weer. Vorig jaar was het ook al zo mooi weer. Nog een beetje brak van gister zit ik al in de tuin. Ik geniet van een kop koffie en lekkere muziek.

Een paar van die lekkere muziekjes heb ik even opgezocht.

Chop Suey! van System of a Down.

Jump Around - House of pain

Style from the darkside - Aphrodite

Goh, wat krijg je toch een energie van een fijn muziekje.

Lekker wijntje

Fijn als vrienden lekkere wijn meenemen om een avondje van de film te genieten. Zo lekker dat ik bijna vergeet dat ik Horton, The bank job en een echte Thaise film, Tom Yum Goong, heb gekeken. Aan t einde van de avond waren er meer wijnflessen leeg dan die ene Hongaarse wijn. Gelukkig had ik wat wijn die zich met deze gouden wijn kon meten.

Vandaag dan ook gelijk de wijnadministratie weer bijgewerkt met XCave. Dat helpt bij het zoeken, zo hoef ik geen wijn meer uit het rek te trekken om te kijken wat ik heb.

Wandeling (6)

Heb je ook die heldere hemel gezien vanavond?


Het was wel koud zeg.

Choix du Chef

Zo af en toe mag je met collega's uit eten. Soms zo maar en soms omdat iemand afscheid neemt. Deze keer was voor iemand het werk gedaan en krijgt hij een nieuwe detacheringsklus.

Eerst karten en daarna dineren. Want bij Choix du chef ga je zo te zien niet zo maar even eten. Het restaurant heeft pretenties. Dat zie je ook op de deelname van een televisieprogramma en dat blijkt ook uit de gasten die deze deelname dan weer aantrekt. Choix du Chef is namelijk een van de restaurants uit de televisieserie Mijn tent is top. Het laatste programma van (televisie)kok Herman den Blijker.

Bij binnenkomst blijken er een aantal grote groepen te hebben gereserveerd. Twee groepen van boven de tien personen, wij en de ingbank. Voor de bar annex kokstafel stond iedereen te wachten. Maar al snel kwamen mijn collega's binnen en werd het brood op tafel gezet.

Wij hadden de keuze voor drie gangen al gemaakt. De enige vragen die overbleven waren over drinken en over dingen die je niet lust.
Vrij vlot kwam deze amuse van komkommermousse en nog een paar ingrediënten op tafel. Komkommermousse is apart van smaak maar heeft niet een erg uitgesproken smaak. Dit bleek achteraf een aanwijzing voor de rest van het diner.

Natuurlijk wil ik een wijntje bij het eten. Dus na het bestuderen van de wijnkaart, het aanhoren van de sommelier en een klein overleg met twee collega's (van de dertien). Heb ik een keuze gemaakt. Als eerste een witte wijn, een sancerre. Er kwam vis vooraf dus dit zou daar goed bijpassen.

Voor de duidelijkheid, hier is de wijnkaart. De sommelier kon het mooi vertellen en onze keuze voor de rode wijn veranderen van Chateauneuf-du-pape naar een Pommard. De prijs vond ik erg overdreven maar veel keuze was er verder niet.

Het voorgerecht, een salade van zeebaars, een compote van rode uien en rode bietensla. Dat witte is ingemaakte bloemkool. De zeebaars is goed verstopt en bleek licht gegrild en daarna afgekoeld. Iets te weinig voor mijn idee. Ik vroeg mij hierdoor af of het gerecht nu warm of koud was bedoeld.
Ik kon mij verder het commentaar van Herman den Blijker prima voorstellen. Het vel liet mooi los, de vis had een prachtige structuur en was precies licht genoeg gegrild. Het enige wat ontbrak was smaak. Daar was te weinig van.

Zoals altijd (de trouwe lezer herkent dat vast) heb ik een camera mee. Alleen al voor een foto van het eten maar ook van de collega's. De dames bij de bar wilden heel graag ook op de foto. Al die tijd had ik gedacht dat ze bij de ingbank hoorden. Ze bleken echter bij de gemeente Den Haag te werken.
Deze (b)engeltjes kwamen hier de omzet verhogen door een wijntje te drinken. Hadden ze ook maar gaan eten want ze werden erg druk. Van een van de dames kreeg ik een kaartje om de foto's door te sturen. Een ander kwam even gezellig kletsen. Maar uiteindelijk werd het vervelend en gênant. Zelfs zo erg dat we hulp hebben gevraagd aan de restauranteigenaar. Ik zal jullie de rest van de ergernissen besparen.

Het hoofdgerecht bestond uit stukje sucadelap op een kalfslende. Van het welbekende M.R.IJ-vlees van mijn favoriete slager. Het kan haast niet anders in een restaurant van Herman. Als je goed kijkt op de vorige foto, achter de dames hangt een droogkast met de Côte du boef.
Helaas vind ik zelf de kalfslende iets minder lekker. Het vlees van Piet heeft een prachtige smaak. Alleen bij het kalf nog niet. Terwijl het sucadelapje prachtig was bereid. Verder lagen er jonge erwten, twee stukjes aardappel en een aardpeer op het bord. Daarmee was het eten gedaan. Achteraf toch wel weinig. 

Een avond nadert het einde en er bleek keuze in het desert. Een zoet of hartig desert. Beide keuzes bleken voor de kiezers even smaakvol.

Ik had dit kaasplankje gekozen en daar lagen een aantal bijzondere kazen op. Voor een smaaksnob als ik een kleine verwennerij. Op de laatste kaas na dan. Dat was mij net teveel vriendjespolitiek van televisiemakers en ik zal de naam dan ook niet noemen.

De rode wijn waren we vergeten op de foto te zetten. Toevallig was ik afgelopen week bezig met het bijwerken van mijn wijnadministratie. Hierbij had ik de kennis opgedaan dat op ieder wijnetiket de naam en het adres van de producent moest staan. Meestal is dit met een franse postcode. Die hier dus typisch niet op staat. Heel irritant.

Bij de koffie werd nog een kleine souffle geserveerd. Heel aardig en apart. Bij nader inzien leek het pudding waarvan de besuikerde bovenlaag even was verwarmd.

Al met al was het een bijzondere belevenis. Misschien ga ik hier ooit weer eten als er een kaart is zodat ik mag kiezen. De gerechten zijn doordacht, met bijzondere combinaties. Bij mij leverde dit echter geen bijzondere smaak op. Een kleine twijfel rijst. Zal ik die andere restaurants nu ook bezoeken?
Neuhh, laat ik maar niet doen. Het is een programma van RTL4, dat heb ik ver weg gestopt op mijn voorkeurzenders. Daar naar kijken kost mij mijn tv, of mijn humeur. Allebei niet goed om te missen.