Verdwaal jij ook wel eens op Internet? Net nog, ik wenste iemand een goedenacht, klikte ik op een linkje van Youtube. Ik dacht nog "oogjes dicht en snaveltjes toe!", de voor mij superbekende uitspraak van meneer de Uil. Snel op zoek naar het filmpje van de Fabeltjeskrant.
Voor ik het wist keek en luisterde ik naar Tita-tovenaar, het is echt, het is heus, het is raar maar waar. De tijd staat niet eens stil maar je gaat terug. Terug in de tijd naar meer leuke liedjes die in je hoofd blijven zitten. Zoals Beertje Colargol, beertje dat kan zingen. Ik ken het liedje zo maar zo ziet het beginbeeld er uit.
Voor je het weet ben je de weg kwijt. Tijden vervliegen als je "Kunt u mij de weg naar Hamelen vertellen mijnheer?" hoort zingen. Heel vervelend blijven al die liedjes plakken. Net als het broodje poep in de Film van Ome Willem. Luister even wat ik vraag, luister even wat ik vraag vandaag.... met een papje... Een heel aanstekelijk muziekje.
Net zo aanstekelijk is Bolke de Beer. Het liedje van Bolke de Beer blijft terug komen. Bolke, Bolke, Bolke de Beer, daar is ie weer. Heb je daar ook zo last van? Dat die deuntjes blijven hangen? Al die jeugdseries van vroeger drijven weer boven in mijn geheugen. Zo ook het begin van deze serie. Wat wil je later worden in de maatschappij? Statemakeropzee leek mij in die tijd wel wat. Blijvend geïntrigeerd door die steen. Hoe ziet die straat er onderwater uit?
Het mooie van het internet is dat alle kinderprogramma's zijn verzameld op Wikipedia. Ik dwaal nog wat verder. Voor je het weet zit je bij de televisieseries. Het titelliedje van Dagboek van een herdershond blijft ook zo hangen. Ken je dat nog, dat beginfilmpje?
Dat die stem dan ineens zegt: "Een slecht begin Erik Odekerke.".
Geweldig hoe je dat allemaal kan terugvinden, dwalend over het Internet. Maar eens zoeken of ik die kan downloaden, dat dagboek. Voor mijn verzameling van televisieseries.
Vlak voor dat de oudere garde weer afreist naar vergelegen vakantieoorden lukte het deze zondag een gezamenlijke dag in de agenda te reserveren om van een heerlijke maaltijd te gaan genieten in een gezellig restaurant. Affijn, dat is zo'n beetje de langste zin om te vertellen. Het is natuurlijk allemaal veel leuker om te laten zien hoe lekker het allemaal was. Eerst ben ik boodschappen gaan doen. Het is al een tijdje terug dat ik muziek kocht. De collectie moest nodig weer aangevuld. Na het winkelen is het prettig een pintje pakken bij de Fiddler. Na het ontvangen van de gasten op weg naar het restaurant. Na een hele lijst om uit te kiezen, bleven maar enkele restaurants over. Vele zijn op zondag gesloten. Heel bijzonder, eten is blijkbaar uitgaan. Doe je dat dan niet op zondag? De menukeuze van de kaart van Jill's restaurant was vantevoren ook al te doen. Toch zaten we lekker te emmeren met een papieren versie. Bijna eensgezind kwamen we tot dezelfde keuze. Allemaal een grand entree en een ossehaas op een sukadelapje met een madeirasaus.
De eerste gang bestond uit vijf verschillende voorgerechten. Geitenkaas op een bedje van sla met bijzondere honing, Een stukje zalm met... ehh. Een paprikasoep. Lamsrollade met tonijnmousse en Jill's carpacio met dinges en heerlijke balsamicosaus. Allemaal errug lekker. Moeilijk om te kiezen waar je nu had moeten beginnen.
Daarna de keuze voor de rode wijn. Wat zal ik lekker slapen met Laudum. Oh, wacht, dat is Laudanum. Dat spul waar Eline Veere liters van dronk. Ach, slapen doe ik toch wel. Het was prima wijn, lekker genoeg voor een volgende fles. Voor de rode wijn de beurt kreeg was eerst een verfrissende spoom tussendoor. Heerlijk. Goed naar de foto kijken, dan zie je misschien het kleur verschil. Het hoofdgerecht is een hele mond vol. Ook al qua beschrijving: Duo van rundersukade en ossenhaas begeleid met een madeira saus en afgegarneerd met eendenleverkrullen. Een hele aparte combinatie om een gewoon sudderlapje te gebruiken met een stukje ossehaas. Toch ook erg lekker. Ik ben een verwend rundvleeseter en dit was een prima sukadelapje. De ossehaas steeg daar niet bovenuit, maar toch goed. Een tafelgenoot koos iets anders, namelijk de gamba's. Deze waren ook heerlijk. Dat alles geserveerd met twee schalen aardappelgerecht. Voor ons genoeg (zelfs teveel) om geen kaasplankje meer te doen. Zelfs het grand desert werd maar door drie van ons gekozen. Ook dit was weer erg bijzonder. Een tip voor thuis: kleine glaasjes en potjes kopen. Glaasjes zijn multi-inzetbaar voor de soep-amuse en ook hier weer, onderdeel van het grand desert. Daarna een kopje koffie. De een kiest 'm met melk en de digestief ernaast. De ander koos iets in de koffie. Gestart met de alcohol van het ene eiland en geëindigd met die van het naastliggende, andere, eiland. Een heerlijk ontspannende avond, lekker gegeten. En dank aan de fijne bediening door de dames van Jill's restaurant. Ik hoop dat jullie de foto's ook mooi vinden.
Waarom kies je een film uit? Het verhaal lijkt je leuk, de acteurs en/of actrices staan je aan, de reclame is mooi, de poster is prachtig of je hebt de titelsong gehoord. Zo koos ik ook deze film, Juno. Eerst koos ik vanwege de actrice. Ik volg al een tijdje actrice Jennifer Garner. Dat begon in de televisieserie Alias. Uiteindelijk speelt ze in deze film geen hele nadrukkelijke rol.
Vervolgens lees je een recensie in de NRC en later zelfs nog een, op Fok!. Die zijn allemaal zo lovend dat je niet kan achterblijven. Deze film ga je toch proberen. Ondanks dat het onderwerp mij misschien niet zo trekt, de film gaat over tienerzwangerschap, wil ik toch kijken.
Juno gaat over een tiener die bij de eerste vrijpartij al zwanger wordt. Op haar zestiende kiest ze voor de geboorte van het kind (snel overgehaald met nageltjes), kiest ze ook gelijk voor adoptie en ondergaat het hele proces nogal nuchter. Ze is direct, neemt geen blad voor haar mond en haal taalgebruik is ongebruikelijk sterk voor een amerikaanse film.
In het begin lijkt het een gewone amerikaanse komedie te worden, zoals Not another teen movie. Maar dan krijgt de film een serieuze ondertoon. Conservatief volwassen uitspraken uit de mond van een zwangere zestienjarige komen én hilarisch én toch ook serieus over.
Diep verstopt onder het blije gedrag zit ook een serieuze boodschap verstopt. Niet storend maar aanwezig. Handige voorbereiding voor al die zwangere tienermoeders in Amerika.
Het mooiste aan de film is nog wel de muziek. Prachtige nummers komen voorbij. Ook de nodige klassiekers, van bijvoorbeeld Buddy Holly. Of ruig, zoals Doll parts van Hole. Dat nummer wordt in een jamsessie nagespeeld en is helaas niet zo krachtig als het origineel.
Veel nummers zijn op akoestische gitaar. Dat maakt de nummers open en de tekst ondersteunt het beeld. Soms lijken de liedjes liever dan bedoeld. Dat maakt het allemaal weer extra fijn. De soundtrack zal ook wel heel fijn zijn. Deze bevat veel nummers van Kimya Dawson. Fijn lijkt de muziekwinkel Plato ook te vinden.
Al met al een hele fijne film. Ik begon met een actrice maar de grootste reden is de muziek.
Ik werk in Rijswijk in een kantoor op een relatief nieuw bedrijventerrein. Rondom de kantoren is een schreeuwend tekort aan parkeerplaatsen. Ik denk dat dit komt door het ontmoedigingsbeleid van de gemeente Rijswijk. Ik heb ooit begrepen dat een kantoor maar 1 parkeerplaats per 6 medewerkers mag hebben. Daarbuiten heeft de gemeente geen openbare parkeerplaatsen gemaakt, op een terrein voor parkeren&reizen na. De gemeente wil je als reiziger van buiten Den Haag motiveren om daar te parkeren en verder met de tram te reizen.
Natuurlijk parkeren alle medewerkers van de omliggende kantoren daar. Het parkeerterrein is al om 7 uur 's-morgens vol. Dus hebben de huurders van een of meer kantoren vlak buiten het bedrijventerrein een groot parkeerveld laten aanleggen. Alleen te bereiken voor hun werknemers. Ook dit terrein staat al vroeg vol.
Bij aankomst bij het bedrijventerrein is nog een hoek vrij, vrij van bebouwing. Nu ligt daar t restant van wat ooit gras was. Omdat, uit nood, als laatste redplaats, iedereen daar probeert te parkeren. Met als gevolg veel modder op het terrein. Uiteindelijk staat rond half negen veel ook al vol. Dus de parkeerder schuift op door een stuk over het fietspad te rijden om toch nog ergens de auto kwijt te kunnen. Dat deed ik vandaag ook, stom, niet moeten doen, maar ik had haast en wilde voor een bepaalde tijd op mijn werk zijn.
Maar dat mag niet van de gemeente Rijswijk. De vrije hoek is bereikbaar vanaf de openbare weg. Blijkbaar wordt het parkeren daar gedoogd. Want iets verderop, doorgereden over het fietspad, krijg je een administratieve sanctie van 50 euro. Ik zeg dus vijftig euro boete! Of liever parkeerbelasting! Ergens anders parkeren is namelijk onmogelijk.
Parkeren in de gemeente Rijswijk is verboden. Liefst laten ze je in een nieuwbouwwijk parkeren. Minstens een kilometer verderop. Dan is het niet meer het probleem van Rijswijk omdat dat deel is geannexeerd door Den Haag. Alternatieven zijn er niet echt. Want natuurlijk zijn er alternatieven als veel verder parkeren of met het openbaar vervoer komen. Maar deze kosten mij veel tijd. Zoveel tijd dat het niet meer rendabel is om in Rijswijk te werken. Ik neem in mijn carrierepad voortaan ook de parkeermogelijkheden mee. Dit betekent dat ik ga kiezen om voortaan in Gouda te werken. Gelukkig heb ik die mogelijkheid.
Alhoewel ik moet uitkijken in Gouda. Voordat ik het weet sluit mijn werkgever die lokatie en werk ik in Utrecht. Dat is een stuk minder aantrekkelijk qua reistijd en reiskosten. Ondanks dat je daar prima kan parkeren.
