Zondag 24 September 2006 at 11:56 pm
Wat een tijd. Het is herfst en nog steeds kun je een barbecue aansteken en tot 23.00 uur buiten zitten.
Een grote regenbui kwam voorbij en pas na 18.00 uur kon het vuur aan. De rook ging prachtig omhoog daarna, dus mooi weer verwacht!?!
Eerst een toastje kaas, daarna een bord kreeftensoep om de eerste honger te stillen. De barbecue ondertussen in de fik voor de hoofdgerechten.
Daarna ging het zo snel dat ik gewoon vergeet foto's te maken. "And that is a good thing"! Het is gewoon té gezellig. Jaloers? Had dan maar op de oproep gereageerd...
Hier zie je de lamskoteletten die onder de vlammen staan door de rozemarijn en thijm die net vlam vatten. Dat zorgde trouwens voor een uitstekende smaak (en een beetje geciviliseerde struik).
Vlug (in de fotoreeks) volgt alweer een dessert. Uiteraard ijs. Bosvruchtenijs dit keer, en nee, niet die net geplukte vruchten. Die liggen net koud te worden.
Daarna hét vuur. Klik ff verder in de lightboxfotogalerij... dan zie je wat ik bedoel. Heerlijke vlammetjes. Stil zijn en staren...
Daarna ff wakker worden als ik de flits op de camera zet. Ik wil toch weten hoe ook die accesoire werkt bij de camera. Misschien niet de beste foto's maar zeker leuk om te zien. Als je van vuur houdt dan...
Want ook deze is met flits en die vind ik voor een beginnersflitsfoto best fijn. Misschien wordt het nog eens wat met mij. Foto's maken en genieten met barbecueen. Want dat was de hoofdtaak vandaag. En dat genieten is gelukt!
Voor de liefhebbers in de fotoreeks nog wat vlammen.
Het was een erg gezellige barbecue. Misschien wel de laatste van dit jaar. Met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid wordt het dit jaar niet weer zo warm...Mocht dat wel zo zijn, kom je ook barbecueën?
Vrijdag 22 September 2006 at 8:33 pm
Whooohooo, wat is dit rood vanavond! Ik moest daar even een paar foto's van maken.
Ondertussen staat er een buurman in een zijstraat lekker muziek uit zijn auto te draaien. Een zuidelijk, waarschijnlijk salsa, muziekje.
Een zwarte golf stopt terwijl ik mijn foto's maak, zittend in de vensterbank. Volgens de bestuurder ben ik hem geld schuldig voor het maken van een foto van hem of van zijn auto. Als ik vertel dat niet de hele wereld om hem draait (maar om mij, denk ik stil 
) begint ie me te bedreigen. Eerst ben ik een chagrijn en daarna zegt ie dat hij mijn huis in brand komt steken. Pas dan maak ik maar een foto van hem, van zijn auto en daarna van zijn kenteken. Helaas stond de camera nog op donker ingesteld voor de wolken. En als de foto wel gelukt zou zijn, kan ik zo'n foto nooit plaatsen vanwege het portretrecht. 
Toch leuk zo'n belevenis. Als je niets meemaakt wordt het helemaal zo saai. Bovendien, mooie luchten toch?
Woensdag 20 September 2006 at 02:44 am
100% Peter gaf vanavond (gister eigenlijk bij het schrijven) een verjaardagsfeest. Hij nodigde ongeveer 2000 mensen uit in de grote zaal van het Word Forum Convention Center, liet daar een aardige band optreden, had o.a Wim uitgenodigd en wij beleefden zo een geweldige avond.
Neee, niet echt natuurlijk. Maanden planning gingen vooraf... Nou, zelfs dat niet. ik hoorde en kocht de filmmuziek, zag later de film "The Proposition" en zo ontdekten we dat Nick Cave in september zou optreden. 19 september, precies op Peters verjaardag.
Dus togen wij naar Den Haag en zagen Nick Cave, Warren Ellis (viool, mandoline), Martyn P. Casey (bas) en Jim Sclavunos (drum) optreden. Hoe goed kun je zijn? Binnen een maand na Radiohead weer een fantastisch concert. Dik 2,5 uur met daarin 3 keer toegiften. Goed, geweldig, kippevel, prachtige nummers, een publieksvriendelijke Nick Cave, geluiden uit een viool waarvan je niet vermoed had dat ze uit dat houten kastje te persen zouden zijn, enthousiast publiek, leeftijdsgenoten die net als ons genoten, adembenemend, muziek zoals het hoort, prachtig uitgelicht zonder veel beweging of extra's, heerlijk intiem "café-sfeertje" door het licht en ondanks die grote zaal (of misschien door zijn vorm, dankzij de zaal). We hebben genoten.
Heeel heeel heeel fijn, deze muziekjes. Doe mij nog maar zo'n verjaardagsfeestje.
Zondag 17 September 2006 at 2:51 pm
Vandaag een mooie dag om de druiven te oogsten, zoals al eerder de bramen.
Ik heb er ontzettend veel. Ik heb nog niet eens alle druiven geplukt. De lege bak is ook te zien in de fotoreeks, klik maar verder.
Van de bramen heb ik inmiddels 6,5 kilo. Alles ingevroren om later jam of sap van te maken. De druiven ga ik niet eens wegen. Die deel ik gewoon uit. Wil je ook druiven?
Zondag 17 September 2006 at 01:25 am
In Zoetermeer is vandaag mijn theaterseizoen begonnen met de caberestafette in het stadstheater. Om te beginnen, het was ontzettend benauwd, warm en plakkerig weer. Gaperig en met zware ogen begon ik in de grote zaal. En, als je nog naar Begijn le Bleu, Willemijn Smeets of Samba Schutte gaat, niet verder lezen!
Presentator van de cabarestafette voor de avond in de grote zaal, Marcel Verreck, leest gedichtjes voor en geeft een eigen boek weg. "Wie belooft te klikken vanavond of morgen, krijgt dit boek." Nou, ik hoef t niet, ik klik zowel even.
Begijn le Bleu komt op met een grote tas, grote bril, grijs pak en staat daar een beetje zenuwachtig te zijn.
Waarom zie ik nooit een 'normale' belg in het cabaret? Ook deze belg zet een inteelttype neer, met nerveuze trekjes, verkeerde houding en een sullig uiterlijk. Begrijp me niet verkeerd, het was leuk, heel leuk. Kijk op de website van Begijn naar de foto (mooie foto trouwens). Die tas is héél groot. Er zitten heel veel sneeuwhuisjes in. De rainman in mij telde 31 huisjes in de laatste poging.
Begijn vertelt een verhaal waarin ie Elvis imiteert. Alleen geen van zijn liedjes zijn van Elvis, maar ze zijn wel mooi. Goed gezongen en goed verhaal bij de liedjes. Typisch belgisch die verhalen, over grote ehhh, uiterlijkheden (bij vrouwen) net als die belgische schrijvers schrijven die ik wel eens lees. Tussen de verhalen door schud hij de huisjes, om ze allen tegelijk te laten sneeuwen. Tot het ontwapenende einde, want het lukt!
Snel wisselen naar de kleine zaal. Daar presenteert Jacques Lucassen (van Crème Fraîche). Veel mensen zijn blijven zitten en de inloop van nieuwe mensen duurt best lang. Hij maakt daar op eigen wijze een leuk showtje van, pauzegrapjes om naar te kijken, tot zijn aankondiging van de volgende voorstelling.
Willemijn Smeets begint met verschrikkelijk harde uithalen te zingen. Nog voordat het licht aangaat hoor je haar al zingen. Twee tellen denk ik aan oordoppen, dan gaat het licht aan en denk ik aan die film, met dat dagboek.
Willemijn is een lekker propje, té geblondeerd haar, té kort jurkje, te krap ook eigenlijk, glimmende pretoogjes en een prachtige mimiek. Het Bridget Jones type ten voete uit en daar wordt in de voorstelling goed misbruik van gemaakt ook. Ten voordele, want het is gelijk herkenbaar, niet te lang als filmkarakter, want die herinnering vervaagt na het eerste lied. Hier staat Willemijn, zingend over haar relatie, spelend met het publiek (met iets te veel geleerde gebaartjes, nèt niet natuurlijk) en met een overtuigend verhaal. Zingen kan ze, prachtig! Boos worden kan ze ook, ik schrik er van. Het verdriet in haar ogen lijkt echt als ze verteld over haar verloren liefde. Nog nasnotterend vertelt en zingt ze het volgende drama op de pianokruk bij haar begeleider Rogier Telderman.
Met tranen in zijn ogen loopt even later een bezoeker weg. Prachtig speelt ze daar op in. Voor je het weet zit ze weer in haar verhaal en overtuigt ze dat zij niet jouw ex moet zijn.
Uiteindelijk vergeet je het uiterlijk en zie (en hoor) je alleen nog een hele goede zangeres. Misschien geen cabarettiere, misschien meer een musicalartiest, maar zeker een heel goed artiest.
Weer wisselen naar de grote zaal. De pauze duurt gelukkig iets langer dan het programma aangaf en er kan een drankje vanaf. Marcel Verreck komt weer t podium op om een boek weg te geven, hij heeft er genoeg, en kondigt de laatste cabarettier aan. De winnaar van Leids cabaretfestival in 2006.
Samba Schutte begint met een luid geroffel op zijn Djembé. Met ontbloot bovenlijf en hoofd omlaag laat hij een donker geluid horen. "De djembé klinkt als het onweer" vertelt hij. Zijn humor en programma hebben een hele simpele basis; hij vertelt over zijn leven en de verschillen in de culturen van zijn moeder en vader. Verteld aan de hand van de eigenschappen en gebruiksaanwijzing van de djembé (er tussenin).
Zijn moeder is een echte afrikaanse, poef-poem-boem zwaait hij zijn handen, ze is overal goed gevuld. Zijn vader is Nederlander. Zo laat hij ons genieten, huiveren en kijken in de verschillende culturen, van de landen waar hij was en van de mensen die hij heeft ontmoet. Hij vertelt over de dankdans voor regen en zijn vermoeide benen hier in Nederland. De verwarring over zijn namen (hij heeft ook een rasechte nederlandse 'doop'naam) zijn reden voor grote hilariteit. De reden voor zijn strakke buik (Ethiopië) zet je weer aan t denken, waarbij hij ons bedankt voor het vele geld.
Ook het geloof kwam aan bod. Vader is christelijk, moeder is moslim en wat zou hij dan kiezen... tussenin... heel knap gebracht.
Ik zag eerder Engelsen, Belgen en een halve marokkaan die vertelden over hun leven en de verschillen met de Nederlandse cultuur. Vergeet ze maar, Samba gaat ze allemaal verslaan.
Cabarettiers met cultuurverschillen kunnen veel ervaringen vertellen, totdat het verveelt omdat we "het nu wel weten". Dat heb ik al eerder ervaren. Ik denk dat het "ik weet dit al"-moment bij Samba nog heel lang op zich kan laten wachten. Ik hoop dat hij nog veel heeft te vertellen over zijn ervaringen met de verschillen tussen Afrika en Europa. Snel kaarten halen voor een volgende voorstelling van Samba Schutte.
Zaterdag 16 September 2006 at 1:10 pm
Door het laatste overname bericht van de KPN begin ik ernstige zorgen te krijgen voor de marktwerking in de ADSL markt. Ik wil absoluut NIET aangesloten worden via het netwerk van de KPN. De kabel vind ik geen alternatief.
Wat gebeurt er allemaal in de ADSL markt? Eerst was alleen KPN de netwerkaanbieder. Daar zijn BabyXL en BBNed bijgekomen. Vervolgens is babyxl overgenomen door Tiscali en is het netwerk Tiscali Wholesale genoemd.
Op een van die netwerken kon je kiezen uit een provider. Als hobbyist koos ik voor een snel netwerk en heb veel gebruikerservaringen gelezen. Zo kom ik op een keuze voor Demon, HCCnet, Speedlinq of soms zelfs Tiscali die gebruik maken van het BBNed- of Babyxl-netwerk.
In het nieuws is een, voor mij verontrustende, overnamegolf te constateren. De KPN is op overnamepad en kopen providers die ADSL aanbieden via andere netwerken. Eerst wordt het HCCNet ingelijfd, vervolgens wordt prijsvechter Speedlinq opgeslokt, kort daarna volgde Demon Nederland en nu dus Tiscali. Waarbij Tiscali dus zowel provider als netwerkaanbieder was. Een dubbele slag om de markt is gewonnen.
In de kabelmarkt is zo'n zelfde overnamegolf te constateren. Kabelbedrijven worden overgenomen door investeringsfondsen. Straks zijn er nog maar twee kabelbedrijven. Maar daar kon je toch al niet voor kiezen. Je hebt helemaal afhankelijk van de aanbieder in jouw regio.
Welke keuze blijft over voor mij als consument? Je kan nu kiezen uit drie netwerken voor je internetverbinding. KPN en BBNed voor ADSL of een kabelnetwerk. Als je ADSL wilt en je vertrouwt de KPN op het behartigen van jouw consumentenbelangen dan kun je kiezen uit een lange lijst van providers. Als je kabel kiest dan heb je maar één mogelijkheid. De aanbieder in jouw regio is netwerkaanbieder en provider tegelijk.Als je de KPN niet vertrouwd voor het behartigen van jouw belangen dan is alleen BBned nog over als netwerkaanbieder. Er zijn echter niet veel onafhankelijke providers meer over die via het BBNed-netwerk hun diensten aanbieden.
De overnamegolf zorgt dat een consument straks nog twee keuzes heeft voor de internetaansluiting. KPN als netwerk en een provider waarvan de KPN eigenaar is. Of een kabelbedrijf voor zowel netwerk als provider. Het is een keuze tussen twee kwaden, de bus of de trein; en je komt nooit op tijd op je bestemming
Ik zou graag weten wat de NMA hiervan vindt. Je kan als consument de NMA een tip geven. In de folder van de NMA staat hoe dat allemaal kan. Ik stuur een mail naar de NMA:
Beste dame of heer,
Ik lees in een bericht van vrijdag 15 september dat de KPN weer een overname doet op de ADSL markt. Ik begin ernstig verontrust te raken of ik voldoende keuzes kan blijven maken in die markt. In mijn weblog heb ik de keuzemogelijkheden op een rijtje gezet. Uiteindelijk kom ik iedere keer bij de KPN terecht. Dat lijkt mij geen open markt. Wat vind de NMA van deze overname? Blijft de markt voldoende keuze bieden?
Groet,
....
Ik ben benieuwd naar het antwoord van de NMA.
Woensdag 13 September 2006 at 6:56 pm
Zon in september. Nazomeren of oudewijvenzomer..
. Het is mij om het even. Feit blijft dat de zon lekker schijnt en dat ik 's-avonds na mijn werk heerlijk in de tuin de krant kan lezen.
Misschien weer tijd voor een barbecue dit weekend. Ik denk aan vrijdag, wie wil? Het barbecue-nafeest is al geregeld. Hout genoeg!
Zondag 10 September 2006 at 2:50 pm
In de vakantie kwam bij mijn ouders een flyer in de bus over een lustrumbarbecue van de wijkvereniging. `Voor het hele gezin` stond er op, dus dan aarzel je niet en geeft jezelf en je ouders op. Misschien niet helemaal wat met bij vereniging de Leyens bedacht had. Maar gezellig was het wel.
Op 9 september was het zover. Gezellig een paar oude bekende buren opgehaald en mee naar de barbecue.Eens kijken of je nog mensen herkend van vroeger. Dat valt best tegen.
Het was een gezellig drukke bijeenkomst. Heerlijk met een tafel in de zon. Prachtig weer om te genieten.
Vijf barbecues stonden opgesteld om vijf verschillende soorten vlees te bereiden. Dat is een heel karwei. Zeker als je dan vraagt om 6 van iets. Je gaat tenslotte voor de hele tafel halen.
Maar daar hadden de barbecuemeesters niet op gerekend. Die dachten steeds één of twee porties te mogen serveren. Dus stond je in de rij. Gezellig te kletsen en af en toe een mooie fotomaken.
In de wacht voor de saté. Snel nog wat extra pindasaus warmen om die zes satés mee te bedekken.
De volgende rij is voor de hamburgers. 6 hamburgers geeft toch een uitdaging, zelfs op een gasbarbecue. Dit leverde vlammende burgers op.
Of dan de fotomomenten met de spelende kinderen. De grote lens op het fototoestel en niemand heeft meer door dat je foto's maakt.
Vooal bij kinderen is dat extra mooi. Die zijn lekker in hun spelelement.
Leuk om te zien. Prachtig om te fotograferen. Zo leer je wel mooie foto's maken.
Deze kinderen springen nog niet weg als ze in de verte een camera op zich gericht weten. Die gaan rustig door met hun spel en dan krijg je prachtfoto's.
Ook als je even wacht. Blijkbaar was meer mensen opgevallen dat ik foto's maakte. Deze jongeman stond het straatje in te kijken. Totdat ik achter me ineens hoorde roepen. Hij hoorde het ook en zwaaide naar zijn papa en mama
Uiteindelijk werd het donker. Donker genoeg voor de feestverlichting. Het begin van het einde van een leuk barbecuefeest. Voor mij is het ook dertig jaar in Zoetermeer. Góh, best lang als je daar over nadenkt.
