De gedachte blijft...
Ik heb een nieuwe vriendin, ze heet Suse. 
Ze start mijn oude pc heel lief. Ze verzorgt ál mijn applicaties. Reageert sneller dat spul met die vensters.
Ik kan mijn favoriete browser gebruiken, ik kan briefjes typen, ik kan downloaden. Alleen kan ik er nog niet mee printen. Maar misschien leert iemand haar dat nog eens. Eén reactie
Het duurt al een paar dagen, Flo met de stripstrijd. Vandaag heeft Flo een banner gemaakt op zijn website Doyouknowflo om jou te vragen iedereen op Flo te laten stemmen. Helemaal terecht!
Er is zelfs een leuk stripje bij.
Vind
je Flo ook leuk?
Plaats jij ook deze
banner?
Zaterdag was De dijk in de boerderij. Druk, gezellig, leuke muziek en iedereen enthousiast.
Ik ga met collega's uit eten, dezelfde collega's, gemiddeld iedere 7 weken, al TIEN jaar lang. Zo lang log ik nog niet, dus die traditie heb ik nog niet meer dan vier keer verteld.
De traditie startte tijdens een intensief project dat we op zaterdag 6 april 1996 afrondden in het restaurant Padang in de bagijnestraat. Wij aten daar gedurende het project zo'n drie keer per week. Kind aan huis waren we er. De kaart keken we niet meer in. De ene keer dreunden we wat op, de andere keer verzochten we of er iets dat niet op de kaart stond kon worden klaar gemaakt. Eén ding was áltijd standaard: Nasi goreng djawa. Veel pedis! En dat hebben we heel vaak geweten. Soms was het zó heet dat de kok en de eigenaar nog even kwamen proeven en zelfs zij zeiden dat dit overdreven was.
Tranen rolden over je wangen. En dan nog was er af-en-toe een collega die de moed had om er extra sambal bij te vragen!
Helaas, mijnheer Padang moest er mee stoppen en wij op zoek naar een ander restaurant. Die tocht heeft even geduurd. Uiteindelijk stopte onze zoektoch bij Srikandi. Helaas had die geen Nasi goreng djawa op de kaart staan. Bij de derde keer achter elkaar daar gegeten hebben we het toch maar gevraagd. En ja hoor, als we met zoveel zijn, wilden ze dat best maken.
Vanaf dat moment zijn we er blijven hangen. We proberen iedere 6 weken, maar vaak duurt het langer voor iedereen weer tijd heeft. Uiterlijk na twee maanden is de volgende afspraak. Vakanties omzeilen we, zoveel mogelijk collega's worden geacht mee te doen.
Met zeven deelnemers zijn we voltallig. Maar vandaag waren we met acht! Het voordeel van een groot bedrijf is dat je je oude klanten nog wel eens tegenkomt. De klant is konings was een gevleugelde uitspraak.
Weliswaar heeft hij nu een andere functie, maar het is heel leuk om iemand nog eens uit te nodigen. Dat heeft onze agendabewaker gedaan. Een feestelijke verrassing.
Uiteraard deze keer hetzelfde genomen als iedere keer. Niet dat we deze gerechten al tien jaar eten. Maar de laatste jaren wel. Iedere zes weken proeven we of het nog het zelfde is. Dezelfde goede kwaliteit voor een fantastische prijs.
Ik en mijn collega Jacob delen in de bestelling. We bestellen ieder een Nasi goreng djawa, Kambing vlees pedis en samen een Ajam bali en een dadar djawa.
De volgende keer staat alweer ingepland. Ik vertel niet wanneer, want anders zitten jullie er ook. Zo groot is het er ook niet.
