Televisie stuk

Sinds een paar weken zaten er blauwe lijnen door mijn beeld van mijn televisie heen. Nu geeft de televisie alleen nog een geel groen beeld.   Met die rare lijnen erbij. Geluid heb ik nog wel.
Nou ben ik niet zo heel afhankelijk van televisie om iets te kijken. De meeste dingen kijk ik niet via de televisie. Maar toch, best lastig om het journaal eerst te moeten aanklikken via uitzending gemist.

Eten met collega's

's-Middags wil je ook eten. Alleen 's-middags al dineren blijft een aparte belevenis. Het feest begon al om 12.00 uur. We werden ontvangen met de Kir royal. Even staan kletsen en vervolgens het eerste hapje.
Alleen, dat was het dan. Daarna moest je het zelf doen.
De veertig collega's werden verdeeld in vier groepen. Met tien collega's moesten we onze eigen gerechten klaar maken. Grappig is dat het recept voor vier beschreven is. Je mag nog rekenen ook. Het voorgerecht had o.a. Chorizo en parmazaanse kaas als ingrediënten. Lekker met wat dressing op een bedje van sla. Volgens de kookcoach moest het bord opgemaakt worden alsware het een schilderij. Dat is bij ons wel gelukt.
Vervolgens het hoofdgerecht. Parelhoen, gevuld met pesto. Samen met aardappels en trostomaten. Alle onderdelen met vier collega's bereid. Vooral die trostomaten maken het plaatje mooi.
Vervolgens de crème. Wel een klein brandertje dat ie daarvoor gebruikt... Ik ben grotere gewend.
Affijn, het was wel lekker dat eten. Alleen de weg terug was nogal lang met dat natte weer en de drukte. Waar at ik vraag je? Bij de kookfabriek. Geschikt tot wel 150 personen. Echt! Heeel veel ruimte daar.

De Primeur van 2005

Ik hou van een wijntje. Vandaag bij de boodschappen in de supermarkt kwam ik deze primeur tegen (hij glimlachte zo lief), dus heb ik gelijk een fles meegenomen. Het is een lekkere frisse en fruitige wijn. Mooi rood van kleur. Als je de wijn (te) snel inschenkt verschijnen er van die mooie kleine schuimbubbeltjes. Het fruit springt er uit!
Ik weet niet of Jean de Moulinsart iets bijzonders heeft afgeleverd. Zaterdag kom ik in een andere supermarkt en dan zal ik eens kijken wat zij verkopen. Uiteraard ook proeven of die smaakt.

Zusje bezocht

Zo'n 325 kilometer verder van hier woont mijn zusje. Het is altijd leuk om een stukje te rijden.  De A31 in Duitsland is klaar, volgens de routeplanner. Dus die wil ik wel even proberen met mijn nieuwe auto.  De route loopt (naar blijkt letterlijk) via Hengelo.  Ik had "via Hengelo" opgegeven, maar dat dit ook betekende dat ik bij Hengelo de A1 afging, de A35 op, bij Hengelo de afrit af, de A35 terug naar de A1, dat had ik bij het plannen niet gezien. De volgende keer daarvoor iets beter opletten.
Ook in Duitsland worden we door de routeplanner even verkeerd gestuurd. De routeplanner stuurt ons naar Oberhausen, dan volgende afrit er af, keren en terug naar Emden. Dit is wel even 20 kilometer om! Zo'n afrit in Duitsland is niet om de kilometer zoals in Nederland.  Affijn, weer op de goede route, even de cruise control op 160 km/u afgesteld. Gaat heerlijk!
Met de pauze mee, voor een broodje, zijn we net geen vier uur onderweg geweest. Best een goede tijd, gezien de pauze, en de twee omleidingen. Het had nog wel sneller gekund. Die auto had nog kracht over. Bij 160 moest ik iemand inhalen, klein drukje op het pedaal en whoop, zomaar met 180 er voorbij. Het valt me trouwens op dat er maar twee soorten auto's zo hard rijden. Zij die het kunnen (Duits of Nederlands) rijden niet zo hard mogelijk, maar op een comfortabele snelheid. En de Nederlanders met een stoere auto. Dikke uitlaatpijp, stoere strepen, gigantische motorherrie (van de maximale toeren), zelfs binnen in mijn auto te horen.
Bij mijn zusje was het gezellig. Koffie, amaretto, een stukje banketstaaf, chipjes en heel veel kletsen. De kinderen ook allemaal even aandacht. Ondertussen gewoon verder spelend, geen idee van t autoritje dat er voor nodig is. Dat komt dan met kerst wel weer. Als ze zelf in de auto mogen zitten om gezellig hier te komen...
Op de terugweg ging het allemaal iets beter. In één keer teruggereden. In net aan drie uur waren we weer thuis. Toen ik thuis parkeerde had ik 700 km extra op de teller. Dat omrijden heeft toch wel iets aan kilometers gekost. Uiteindelijk was t toch een aardig eindje, maar erg gezellig.

Knusse zaterdagavond

Heerlijk gewoon even een avondje bij iemand op de bank.

Terwijl voor je de huiselijke taferelen zich ontrafelen, genieten van een biertje. Op de achtergrond het cabaret dat de televisie te bieden heeft. Ik heb me prima vermaakt.

Micha Wertheim

Zo ga je een maand niet naar cabaret. En zo ga je twee dagen achter elkaar. Vanavond mocht ik mee naar Micha Wertheim in de kleine zaal van het stadstheater. Ik zag het gelijk al toen hij opkwam, oh ja dat is die. Daar heb ik me vorige keer kápot aan geërgerd. Gisteravond wist ik niet meer precies waarover het ging. Maar vanavond kwam het helaas allemaal terug. Niet alleen omdat Micha het speelde, ook omdat ik me de vorige keer herinnerde.

De vorige keer was dus maart 2004, in de boerderij. Toen kwam Micha op met een arrogante kop, een blik die geen tegenspraak duldde en mij gelijk een verschrikkelijke aanval van antipathie bezorgde. Dat is eigenlijk niet meer over gegaan. Niet vanwege die houding, die is namelijk best leuk, maar vanwege de oer-saaie voorstelling en slechte grappen.

Deze avond begon hij weer met de arrogante blik, maar de uitvoering was al een stuk zachter dan de eerdere keer. Hij sprak nu heel even het publiek aan "Jij komt voor mij, dus wees eens stil." maar was slordig om die houding vast te houden. Vervolgens ging hij weer hondjes maken van ballonnen. "Wat wil je" vraagt hij dan aan de zaal en ondanks het antwoord volgt er "Kijk een hondjuhhh". Nu was daar de vaart een beetje uit. Het lijkt wel alsof anderhalf jaar dit programma spelen, de voorstelling wat sleets maakt.
De presentatie op het scherm leek vernieuwd. Niet onthouden of echt nieuw is niet zo belangrijk. Oersaai. Johan kon écht niet wakker blijven. Geoefende lezers weten dat dat redelijk makkelijk te bereiken is, maar in een theaterzaal toch nog wel redelijk bijzonder.
Avondvullend is toch langer dan een uur? Dat is dan vanavond niet gelukt. Ik geloof echter wel, dat het Micha is geweest die me heeft geholpen om te gaan loggen. Ik moest het toen kwijt, mijn antipathie. Het uitzoeken van de log-techniek heeft ongeveer een maand geduurd. Toen was de motivatie over Micha te loggen al gezakt. Nu schrijf ik het wel even op, zodat ook ik het een volgende keer nog weet. Micha bedankt dat je me hebt gemotiveerd.

André Manuel

Oh ja, de dag eindigde nog beter dan verwacht. Ik mocht weer naar cabaret in de boerderij. Vanavond was het de beurt aan André Manuel om ons te vermaken.

André heeft een decor van lege koffers. Dat komt mooi in zijn verhaal tot uiting, die koffers.
Hij maakt het de zaal verder ook niet makkelijk. Het vertelde verhaal is schokkend, direct en confronterend. Het zoetermeerse publiek raakt toch al niet makkelijk betrokken. Tot André mijn fotocamera ziet. Hij vraagt waarvoor dat is. Ik zeg weblog en mag de url vertellen. Hij vertelde zojuist iets over porno. Teenspirit.nl levert dan hilarisch salvo op. Toch mooi die gratis reclame.
André zingt ook liedjes. Als ze maar confronterend zijn. Ik heb er waarschijnlijk geen zak van begrepen. Ik hoor uit de zaal en voel bij mezelf alleen maar de ene òhhh en de andere àhhh opkomen.
Met zijn liedje over humor begin ik de draad al beter op te pakken. Wat is humor? De uitleg in een liedje verwerkt. Zijn humor is (blijkbaar) zwarter dan die van mij. Het einde aan zijn verhaal is dat álles gezegd mag worden, of moet worden. Confronterend, soms zo erg dat je je automatisch afsluit. Maar soms toch ook een opening beukend in je denkproces: "Inderdaad, die André heeft gelijk, omdat dit of dat gebeurt is dan...". Natuurlijk zijn dingen die hij vertelt cynisch, satirisch of cabaresk bedoeld. Maar raken doet André je.

Drie kwart van de show zat ik, net als de rest van het publiek er dood- en dichtgeslagen bij. Ondanks dat je over sommige dingen lacht. Daarna begon er iets herkenbaar te worden. Ik ben nog steeds geen fan van André Manuel. Ik kijk nu wel iets anders tegen al het leed in de wereld aan. Dat is ook een mooi resultaat van cabaret.

Verjaardagscadeau

Minder leuke dagen moet je afsluiten met leuke dingen. Ik mocht vandaag naar de tandarts. Fase twee van de wortelkanaalbehandeling in een kies.
Ervaren tandartsbezoekers weten al dat dit ellende in drieën is. Eerst verdoving (Auww) er in prikken.  Vervolgens de kies openboren, wortelkanalen schoonraggen, medicamenten erin. Twee weken wachten. Dan met fase twee kies weer openboren, medicamenten eruit, schoonmaken, een keer verkeerd prikken (AUWW), nieuwe medicamenten erin, dichtmaken, weer twee weken wachten. De laatste fase is openboren, alle noodvulling verwijderen, wortelkanaal schoonmaken, dicht plamuren en de kies weer opbouwen. Afhankelijk van de gekozen opbouw methode volgen nu nog 3 afspraken voor het plaatsen van kronen.

Ik ben dus in fase twee. Na het verkeerd prikken voelde ik me als of er even 220 volt op mijn kaak had gestaan. Nu trekt dat vanzelf wel weer weg, maar toch.

Gelukkig had ik de middag goed voorbereid. Dus nu het leuke gedeelte. Ik heb ooit geld gekregen om mijn eigen verjaardagscadeau te kopen. Nu kwam het er dus van.  Even naar de leverancier rijden voor een nieuwe cd-koffer.

Eerst even tevoren gevraagd of de nieuwe koffer op voorraad was. Dat was gelukkig het geval.
Dus ik ben naar de nieuwe koffer gaan kijken en hij beviel me wel.  Mooi zwart, groot genoeg. Het minpuntje zijn die scheidingsbanen van binnen. Aan de andere kant zorgt dat voor stevigheid.
Thuis gekomen de koffers naast elkaar gezet. Ze zijn ongeveer even groot.  De nieuwe koffer is wel iets breder. Aan de andere kant is ie leeg ook fractioneel lichter.
Vervolgens alle cd's overgepakt vanuit de oude koffer naar de nieuwe koffer. Het past ook allemaal precies! Geen millimeter ruimte te kort, geen extra cd past er nog bij. Ha, dit wordt fijn draaien. Deksel open en lós!
Dus zo ziet dat er voortaan uit. Alleen nog maar cd's. Geen grote deksel meer die openstaat. Heerlijk. 

Iemand nog een op zoek naar een goede dj? Ik kom nu zeker graag draaien.

Packstock

Deze avond weer in de boerderij. Vanavond was er Packstock. Allemaal Zoetermeerse bandjes die hun kunnen laten horen. En zien.
Ik heb er diverse bekeken. Er zijn vier bands die me zijn bijgebleven. Jase, Jane Flowaday, Balthazar en Pokerface.

Van Jase ken ik de leden, op afstand, een beetje. Bij eerdere gelegenheden heeft de zanger laten horen, goed te zingen. Het waren toen covernummers. Nu eigen nummers. Niet onaardig, maar verwend als ik ben mis ik dat éne nummer waar een band van doorbreekt.

In de grote zaal zag ik daarna Jane Flowaday. Helemaal mijn muziek. Hun omschrijving is stonerrock. En eigenlijk is dat idd het hokje van dit moment. In de jaren 70 had het vast anders geheten. Zo was de sound wel. Alleen ook hier, mis ik dat éne nummer. Beroepsdeformatie denk ik dan maar.

Daarna Balthazar. Met dezelfde bassist. Maar met een actieve zanger. Jeroen stuitert vooral in het begin over het podium. Zijn eigen bandleden duwen hem zelfs uit de buurt. Dit levert hilarische beelden op, maar geen moment lijkt de muziek er onder te lijden. Balthazar doet, naast strak spelen, in zijn geheel meer aan de visuele aspecten op het podium dan alle andere bands. Jeroen weet op een unieke wijze het publiek bij de muziek te betrekken. De grote zaal is echt los bij deze band. Dit moet de winnaar worden!

Totdat ik (we) Pokerface zag(en) optreden in het café. De variëteit in muzieksoorten die ze laten horen is enorm. Vergelijkingen met meerdere bands zijn gemaakt. En allemaal liedjes waarop je vaak toch niet stil kan blijven staan. Alleen staat de band zelf nogal stil. Oké, het is lastig om te bewegen op t podium in t cafe, maar toch...  Misschien is dit dan toch de winnaar. Alle bands wil ik wel weer zien, maar Pokerface ga ik vast een keer opzoeken.

Al met al een geslaagde avond. Helaas wéér laat thuis. Nu maar even slapen. Foto´s heb ik niet gemaakt, maar een mijnheer van vrijwazig wel.

Oh, Patrick (Pack van Packstock), geweldig georganiseerd, jij en allen daarvoor dank!

Racoon & Afterlive

Het fijne van mijn vrijwilligerswerk is dat je leuke bandjes mag komen kijken.
Als eerste kwam Skip the rush. Een voorprogramma waarbij we ons afvroegen hoe lang het goed zou gaan met de zanger. Uiteindelijk had hij een plekje op de basspeaker gevonden.
Alleen waren op die plek geen lampen gericht. Schoot dus niet heel erg op. Ik hoorde zelfs dat ie aan t einde van t optreden viel. En zelf niet meer kon opstaan. Niet echt handig bij een optreden, lijkt me. 
Gelukkig was er na een kleine pauze Racoon. Deze heren weten wat muziek maken is. Prachtige muziek. Met een zaal vol enthousiaste fans.
Ondanks dat ik (nog steeds) geen album van ze heb, kende ik toch heel veel van hun liedjes. Een moment of misschien wel twee was ik ook zo enthousiast om mee te (willen) zingen.
Het licht was prachtig opgehanden en werd ook fijn bediend. Met moeite en net op tijd kon ik deze foto maken.
Na de band nog een avondje nadansen met Afterlive. Ik mocht de plaatjes opzetten. In sneltreinvaart werd een tafel, een mengpaneel en cd-spelers neergezet. Het duurt altijd even voordat de eerste tonen doordringen en iedereen gaat bewegen. Toch was t vrij snel aan de gang en bleef iedereen lekker dansen.
Ik was zelf ook lekker aan het dansen. Heerlijk om zo maar van alles op te zetten. Naar de stemming van het moment. Als reactie op de beweging in de zaal.
Het is dan ook jammer als je weer moet stoppen.

Dure dag

Vandaag was een dure dag. Eerst heb ik bij deze winkel een nieuwe jas gekocht. In het rood. Prachtige kleur. Vorige week had ik er al naar gekeken, maar nu alleen even passen met colbert. De jas weglaten hangen en vandaag paste ie nog prima. Stukje plastic door een lezer... Flappen weg! Gelukkig wel een prachtige jas voor terug.
Nu was ik toch in de buurt. Dus ook even doorgereden naar het grote winkelcentrum een stukje verder.  Daar naar dezelfde winkel als vorige keer gegaan. Dat is nu een jaar verder. Toch was deze bank er nog steeds. Ook de prijzen waren nog niet veranderd. Sparen helpt dus toch! Eindelijk genoeg geld verzameld om ook dit te bestellen.
Ik moet er 10 tot 12 weken op wachten. Dan is ie bij mij. Mijn nieuwe bank. Voor de visite heb ik een bijpassende 2½-zits genomen. Zelf slaap ik dan op een 4-zits. Kom je ook?